Επιτυχημένη εκλογική καταγραφή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς

Σημαντική πολιτική παρακαταθήκη οι προγραμματικές διακηρύξεις των συνδυασμών

Η εκλογική επίδοση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ήταν οπωσδήποτε αξιοσημείωτη, σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογικές της καταγραφές. Αναλογία με το συνολικό πανελλαδικό ποσοστό των ψηφοδελτίων που συγκροτήθηκαν σε 11 από τις 13 περιφέρειες, μπορούμε να βρούμε μόνο στις νομαρχιακές εκλογές του 2006, όταν το συνολικό πανελλαδικό ποσοστό των 8 ψηφοδελτίων που είχαν εμφανιστεί σε 7 περιφέρειες (2 ψηφοδέλτια στην Αττική) είχε ξεπεράσει το 1%.

Η σύγκριση του απόλυτου αριθμού των ψήφων που κατέγραψαν τα ψηφοδέλτια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σε αυτές τις δύο εκλογικές μάχες, δείχνει μια σημαντική αύξηση 30.000 ψήφων. Η αύξηση όμως, είναι ακόμα μεγαλύτερη αν συνυπολογιστεί ότι ορισμένα από τα ψηφοδέλτια που είχαν εμφανιστεί το 2006 στηρίζονταν από την ΚΟΕ που ήδη από τότε όδευε προς το ΣΥΡΙΖΑ, όπου και εντάσσεται σήμερα.

Επιπλέον, τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών έχουν ποιοτική διαφορά σε σχέση με αυτά του 2006, κυρίως σε σχέση με τον πιο πολιτικό χαρακτήρα της τωρινής εκλογικής αναμέτρησης. Τα ψηφοδέλτια που δώσανε τη μάχη σε αυτές τις εκλογές, πήραν θέση στα πολιτικά ζητήματα, πρόταξαν από την πλευρά της εργατικής πλειοψηφίας, αιτήματα και στόχους πάλης που βρίσκονται στον αντίποδα της αστικής πολιτικής. Εμφανίστηκαν και διεκδίκησαν ψήφο πάνω σε μια προωθημένη προγραμματική βάση που απαντάει στα ζητήματα που αναδεικνύει η επίθεση των κεφαλαιοκρατών. Και αυτό χωρίς να παραβλέπουμε τα προγραμματικά ελλείμματα που εμφανίστηκαν σε κάποιες περιοχές, και τις ταλαντεύσεις δυνάμεων που συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια σε σχέση με κρίσιμα ζητήματα που καθόριζαν την προγραμματική φυσιογνωμία της εκλογικής παρέμβασης.

Ήταν αυτή η προγραμματική φυσιογνωμία που έδωσε αντοχή στα εκλογικά εγχειρήματα απέναντι στο διεμβολισμό από άλλες δυνάμεις. Αυτό εκδηλώθηκε ιδιαίτερα στην περιφέρεια Αττικής, όπου η υποψηφιότητα Αλαβάνου φαινόταν να έλκει δυνάμεις από το εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η επιμονή όμως σε συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους την ώρα που ο Αλαβάνος ωρυόταν στο διήμερο του «βήματος διαλόγου» για να πείσει ότι δεν λέει «Έξοδο από την ΟΝΕ και την Ε.Ε» και ότι είναι άδικο να χρεώνονται τέτοιες θέσεις στο συνδυασμό του, ήταν στοιχείο δύναμης και όχι δείγμα σεχταρισμού. Άλλωστε, οι κατηγορίες για σεχταρισμό που εκτοξεύονταν κατά ριπάς από την πλευρά της ΚΟΕ και της εφημερίδας «Δρόμος», δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν ούτε την εκλογική αποτυχία του συνδυασμού Αλαβάνου, ούτε το ναυάγιο των μεγαλεπήβολων σχεδίων του Μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής.

Αν κάτι λοιπόν πρέπει να κρατήσουμε κατ’ αρχήν, από την εκλογική μάχη είναι αυτό ακριβώς το προγραμματικό περιεχόμενο. Περιεχόμενο που αποτελεί παρακαταθήκη και για τους συνδυασμούς, αλλά και για τις επόμενες μάχες και που υπερβαίνει την προγραμματική συμφωνία της βασικής συνιστώσας αυτών των ψηφοδελτίων – της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με αυτήν τη γραμμή και με εφαλτήριο τα εκλογικά αποτελέσματα μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση και αντί η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά να είναι αντικείμενο διεμβολισμού από τους ρεφορμιστές και την κοινοβουλευτική Αριστερά, να μπορέσει να τραβήξει αυτή δυνάμεις. Οι 100.000 ψήφοι ούτε είναι αιώνιοι, ούτε ιδιοκτησία κανενός. Αν οι δυνάμεις που δώσανε τη μάχη των εκλογών δεν αξιοποιήσουν το αποτέλεσμα, αν δεν βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα, θα επιστρέψουν πολύ γρήγορα στις συνήθεις εκλογικές τους επιδόσεις.

Κρίσιμο ζήτημα για την επόμενη μέρα των εκλογών είναι η λειτουργία των συνδυασμών και ειδικά εκείνων που έχουν εκλέξει σύμβουλο. Η εκλογική κάθοδος και οι καταγεγραμμένες διακηρύξεις δεσμεύουν όλους μας να έχουμε πολιτική παρουσία και δράση μέσα στα συμφωνηθέντα πλαίσια. Πολύ περισσότερο στις περιοχές που υπάρχει εκλεγμένος σύμβουλος για την παρουσία του οποίου έχουμε όλοι ευθύνη. Η στήριξη των περιφερειακών συμβούλων απαιτεί διαρκή ενημέρωση και σταθερή λειτουργία των συνδυασμών. Στα πλαίσια αυτά, μικροηγεμονισμοί και προσπάθειες καπελώματος δεν βοηθάνε.