Παράνομες οι τρεις απολύσεις στη ΜΕΤΚΑ - Η εταιρεία επιμένει

Το Φλεβάρη του 2010 η εταιρεία προχώρησε στην απόλυση του Αλέξη Παυλίδη, του Κώστα Βογιατζή και του Βασίλη Καλατζή μια ημέρα πριν από απεργία, που είχε αποφασιστεί από το εργοστασιακό σωματείο. Ο Αλέξης Παυλίδης συμμετείχε στις εκλογές του συνδικάτου τον προηγούμενο Σεπτέμβρη με το αριστερό – αγωνιστικό ψηφοδέλτιο Μετωπική Ενωτική Κίνηση Αλλαγής ενώ οι Κώστας Βογιατζής και Βασίλης Καλατζής ήταν «ενοχλητικοί» για την εργοδοσία λόγω της συνδικαλιστικής τους δράσης. Η εργοδοσία τους έβαλε στο στόχαστρο και απολύθηκαν από την επιχείρηση σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης του συνόλου των εργαζομένων σε αυτή.

Οι τρεις απολυμένοι δεν δέχθηκαν τις απολύσεις, κατασκήνωσαν έξω από το εργοστάσιο και πάλεψαν για την ανάκληση τους. Στηρίχθηκαν από το Σωματείο Μετάλλου Βόλου και από το Εργατικό Κέντρο Βόλου ενώ συγκροτήθηκε και Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης. Το ζήτημα δημοσιοποιήθηκε ιδιαίτερα στη περιοχή του Βόλου αλλά και γενικότερα και πραγματοποιήθηκαν παραστάσεις διαμαρτυρίας και κινητοποιήσεις έξω από το εργοστάσιο αλλά και έξω από τα γραφεία της ΜΕΤΚΑ στην Αθήνα. Οι κινητοποιήσεις αυτές οργανώθηκαν από την πρωτοβουλία αλληλεγγύης αλλά και από Σωματεία του κλάδου και της περιοχής.

Στη δικαιωτική απόφαση μετά από 7.5 μήνες, το Δικαστήριο κρίνει ότι η απόλυση των τριών δεν έγινε για εξυπηρέτηση του συμφέροντος της επιχείρησης, αλλά ότι οφείλεται αποκλειστικά σε λόγους εκδίκησης για τη συνδικαλιστική τους δράση, που ωστόσο προστατεύεται από το άρθρο 23 του Συντάγματος. Τονίζεται επίσης, ότι ποτέ δεν είχαν εκφραστεί κάποια σχετικά παράπονα στους απολυμένους από την πλευρά της επιχείρησης στα χρόνια που απασχολούνταν στο εργοστάσιο. Κρίνει δε ως μη αληθείς τους ισχυρισμούς περί υπηρεσιακής ανεπάρκειας αφού, όπως τονίζει, οι απολυμένοι παρείχαν υπερωριακή εργασία, στοιχείο που επίσης δεν συνάδει με το σχετικό ισχυρισμό της περί ακαταλληλότητάς τους αλλά και περιορισμού του κύκλου των εργασιών της.

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης θεωρεί ότι η εξέλιξη της υπόθεσης αποτελεί δικαίωση

και προσθέτει ότι «παρά τη νίκη όλα τα ζητήματα της κατάρρευσης της Βιομηχανικής Ζώνης μένουν ανοιχτά, καθώς η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η χρεοκοπία του δημοσίου βουλιάζουν μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Τα ζητήματα για ολόκληρη την εργατική τάξη μένουν ανοικτά, καθώς σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε ένα σπίτι που να μην έχει ένα και δυο ανέργους και καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα σε όλα τα μέτωπα με σχέδιο και τόλμη».

Μετά την απόρριψη της ανακοπής των ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει η εταιρεία, οι δικαιωμένοι εργαζόμενοι, παρουσιάστηκαν και πέρασαν τη πύλη του εργοστασίου προκειμένου να πιάσουν δουλειά

Η ΜΕΤΚΑ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τους εργαζόμενους μακριά από την παραγωγή. Με εντολή της εταιρείας η ιδιωτική ασφάλεια του εργοστασίου την επόμενη μέρα απαγόρευσε στους απολυμένους να εισέλθουν στο εργοστάσιο και έκανε αίτηση για αναστολή εφαρμογής της δικαιωτικής απόφασης υπέρ των απολυμένων. Στη ακροαματική διαδικασία, οι εκπρόσωποι της εταιρείας υποστήριξαν ότι «οι τρεις απολυμένοι είναι ανεπιθύμητοι από τους συναδέλφους τους» και ότι «το κλίμα έχει διαταραχθεί ανεπανόρθωτα και ενδεχόμενη επιστροφή τους στην παραγωγή θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου».

Οι απολυμένοι αντέδρασαν έντονα στην πρόταση της εταιρείας… «να πληρώνει κανονικά τις αποδοχές των τριών απολυμένων αρκεί να μην επιστρέψουν στην παραγωγή», υπογραμμίζοντας ότι τέτοιες προτάσεις είναι ανεδαφικές και ζητούν την πιστή εφαρμογή της δικαστικής απόφασης.

«Η εργοδοσία παραβιάζει τη δικαστική απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων, προτιμώντας τις οικονομικές ρήτρες μη εκτέλεσης της απόφασης» κατήγγειλαν λίγο αργότερα οι ίδιοι οι απολυμένοι, που το πρωί βρήκαν τις πόρτες κλειστές στο εργοστάσιο, αλλά «ανοιχτές» -όπως έλεγαν- τις αγκαλιές και τις καρδιές των συναδέλφων τους.

Το παραπάνω παράδειγμα είναι ένα στιγμιότυπο από το όργιο απολύσεων και εργοδοτικής τρομοκρατίας που λαμβάνει χώρα αυτή τη περίοδο στους εργασιακούς χώρους αλλά και των αντιδράσεων των εργαζόμενων. Έχει ενδιαφέρον ότι ακόμα και σε μια περίοδο όπως η σημερινή που η εργοδοσία φαντάζει πανίσχυρη, όταν οι εργαζόμενοι επιμείνουν και συντονιστούν με ευρύτερα κομμάτια μπορούν να φέρουν ακόμα και ένα γίγαντα όπως η ΜΕΤΚΑ του Μυτιληναίου σε πολύ δύσκολη θέση. Είναι χαρακτηριστική η επιμονή της εταιρείας. Φοβάται ότι η ενδεχομένη επαναπρόσληψη των εργαζομένων θα προκαλέσει την ανατροπή των συσχετισμών μέσα στο εργοστασιακό Σωματείο. Θέλουν με κάθε τρόπο να αποφύγουν να έχουν απέναντι τους ένα Σωματείο που δεν θα στηρίζει την εργοδοσία στις επιλογές της αλλά θα δίνει την κόντρα από την πλευρά των συμφερόντων των εργαζομένων.

Βασίλης Κούτρης