Μικρή απάντηση στις μεγάλες κατηγορίες του Χ.Β

Μπροστά μας έχουμε την έκτακτη Συνδιάσκεψη της οργάνωσής μας, η οποία δεν έχει να αποφασίσει για την υποτίμηση ή όχι του νομίσματος ως οικονομική πολιτική μιας εργατικής κυβέρνησης. Η έκταση που καταλαμβάνει στη συζήτηση-διάλογο το ζήτημα αυτό είναι υπερβολική, σε βάρος του θέματος της συνδιάσκεψης, που είναι η καλύτερη επεξεργασία και η αποτελεσματική υποστήριξη της πολιτικής μας πρότασης. Γι’ αυτό το λόγο, ελάχιστα θα γράψω για το ζήτημα αυτό και δεν θα ασχοληθώ ξανά στο διάλογο.

1) Η υποτίμηση του νομίσματος στη μετεπαναστατική Ρωσία σταμάτησε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1918 και ξανάρχισε σχετικά σύντομα με την παράλληλη κυκλοφορία δύο νομισμάτων, του σταθερού {τσερβόνετς} και του ασταθούς που έχανε διαρκώς την αξία του{σοβιετικό χαρτονόμισμα}. Η νομισματική αυτή μεταρρύθμιση ολοκληρώθηκε το 1924. Το σοβιετικό χαρτονόμισμα σταμάτησε να εκδίδεται τη 1/4/1924.

Όπως ήδη έγραψα και στην πρώτη απάντησή μου, η υποτίμηση του νομίσματος αποτελεί δυνατότητα-ενδεχόμενο και δεν είναι πανάκεια. Αν όμως χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με την αντιρροπιστική πολιτική που διασφαλίζει τους μισθούς, θα μειώσει το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών – εξαγωγέων, όπως προκύπτει από την ανάλυση του Χ.Β. Η επιβολή κρατικού μονοπωλίου στο εξωτερικό εμπόριο ή οι διατιμήσεις μπορεί να συμβάλουν περαιτέρω σ’ αυτό. Οι τράπεζες που θα ωφελειθούν από το μέτρο σε βάρος των καταθετών, είναι οι εθνικοποιημένες τράπεζες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να «ανησυχεί» ιδιαίτερα η εργατική κυβέρνηση γι’ αυτές τις επιπτώσεις της πολιτικής της!

2) Για το επίμαχο ζήτημα της αναγκαιότητας ή μη μιας πολιτικής μεταβατικής κατάστασης ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία, διευκρινίσαμε ήδη αυτό που έπρεπε:

«Διευκρινίσαμε ότι δεν θεωρούμε την εργατική κυβέρνηση της πρότασής μας ούτε στάδιο της επανάστασης ούτε αναγκαία μεταβατική κατάσταση, αλλά ένα ενδεχόμενο στην πορεία ανάπτυξης του επαναστατικού αγώνα για την αποφασιστική αλλαγή των ταξικών συσχετισμών, που μπορεί υπό όρους να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Είναι μία απόπειρα υλοποίησης στις παρούσες συνθήκες στη χώρα μας της τακτικής του ενιαίου μετώπου, σύμφωνη και στο πνεύμα και στο γράμμα με την ανάλυση της τακτικής αυτής από την Κ.Δ., πράγμα που δεν αναιρείται από κάποιες φραστικές διατυπώσεις- υστερήσεις του άρθρου».

Άλλωστε αν ο σ. Χ.Β ήθελε πραγματικά να είναι αντικειμενικός θα έπαιρνε υπόψη του την διατύπωση μου στο άρθρο μου «Κριτική στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ» που δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα με το επίμαχο άρθρο του «ΠΡΙΝ», στην Εργατική Πολιτική, στο οποίο γράφω:

«Ένα άμεσο και μεταβατικό πρόγραμμα που θα αποτελέσει απαρχή για την επανάσταση, την εργατική εξουσία και την εργατική δημοκρατία, τη δημοκρατία των συμβουλίων, πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνει τα στοιχεία εκείνα που θα καθιστούν την εργατική τάξη ικανή για την πραγμάτωση της ιστορικής της αποστολής. Η εργατική τάξη μέσω των πολιτικών οργανώσεών της πρέπει σήμερα να παλέψει και να επιβάλει πολιτικούς στόχους, που αποτελούν κόμβους για την ανάπτυξη μιας εργατικής προοπτικής ενάντια στις διάφορες εκδοχές διεξόδου που προτείνει το αστικό πολιτικό σύστημα…».

Αν ο σ. δεν καλύπτεται ούτε απ’ αυτό, με γεια του – με χαρά του.

3) Η εργατική τάξη στην πορεία προς την επανάσταση πρέπει να έχει ταχτική απόσπασης – ουδετεροποίησης δυνάμεων απ’ τον ταξικό αντίπαλο. Οι κομμουνιστές πρέπει να φροντίσουν και γι’ αυτό, αν θέλουν να αποβεί νικηφόρα η προλεταριακή-σοσιαλιστική επανάσταση. Φυσικά αυτό δεν επιτυγχάνεται με την υποταγή των εργατικών συμφερόντων στους μικροαστούς και στην εργατική αριστοκρατία. Ούτε όμως αγνοώντας τους ή βρίζοντάς τους.

4) Σε κανένα δεν απαγορεύσαμε να εκφράσει τις απόψεις του, πόσο μάλλον σε ένα προσυνδιασκεψιακό διάλογο. Ούτε φυσικά θα επιτύχει αυτό ο σ. Χ.Β με την ελιτίστικη αντιμετώπιση των συνομιλητών και συντρόφων του και με υβριστικούς χαρακτηρισμούς γι’ αυτούς που κατέθεσαν δημόσια την ενισχυτική προς την πολιτική πρόταση της κ.ο. Ανασύνταξη, άποψή τους.

Κάβουρας Δημήτρης