Κινητοποίηση των συμβασιούχων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις

Στις 6 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας των συμβασιούχων υπαλλήλων που εργάζονται στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της χώρας, κυρίως των συμβασιούχων στο κοινωφελές πρόγραμμα δασοπροστασίας, αλλά και σε άλλα προγράμματα (π.χ. Ειδικό Πρόγραμμα Απασχόλησης Πτυχιούχων). Οι «ωφελούμενοι», όπως ονομάζονται οι εργαζόμενοι σ’ αυτά τα προγράμματα, λες και η εργασία είναι έκφραση φιλανθρωπίας και όχι ανάγκη και δικαίωμα του ανθρώπου, ανέρχονται στους 5.066 ανθρώπους μόνο στο πρόγραμμα Δασοπροστασίας, τη στιγμή που το μόνιμο προσωπικό όλων των Αποκεντρωμένων είναι γύρω στους 6.100. Αυτό σημαίνει ότι το μισό σχεδόν προσωπικό του φορέα είναι συμβασιούχοι.

Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανανέωσε τις οκτάμηνες συμβάσεις των εργαζομένων στο πρόγραμμα για άλλους οκτώ μήνες, κυρίως υπό το βάρος των καταστροφικών πυρκαγιών στο Μάτι αλλά και ενόψει των εκλογών το καλοκαιριού. Αυτή η παράταση λήγει από τις 15 Νοεμβρίου με αποτέλεσμα οι συμβασιούχοι να βρεθούν ξανά στην ανεργία.

Αυτή είναι η βάση για την κινητοποίηση των συμβασιούχων: η απειλή της ανεργίας, το πιο τρομερό όπλο στα χέρια του αστικού κράτους και των καπιταλιστών για να επιβάλλουν τη θέλησή τους στην εργατική τάξη.

Οι εργαζόμενοι στη Δασοπροστασία, όπως και όλοι οι συμβασιούχοι, προσφέρουν πραγματικές υπηρεσίες, ειδικά στο Δημόσιο το οποίο έχει αποδεκατιστεί και συνεχίζει να αποδεκατίζεται, στις μυλόπετρες των μνημονίων και της αποπληρωμής των δανείων. Οι απαιτήσεις για πλεονάσματα οδηγούν σχεδόν στον μηδενισμό των προσλήψεων με αποτέλεσμα ελλείψεις σε πολλούς τομείς της δημόσιας πολιτικής. Οι εργαζόμενοι στη δασοπροστασία όλο το προηγούμενο διάστημα χρησιμοποιήθηκαν για το καθάρισμα των δασών, τη διάνοιξη δρόμων, τη δημιουργία αντιπλημμυρικών έργων, κ.ά.

Και αυτά έγιναν σε δύσκολες συνθήκες, καθώς πολύ συχνά δεν τους παρέχονταν ούτε καν ο κατάλληλος ρουχισμός (στολές, γάντια, παπούτσια), τον οποίον αγόραζαν μόνοι τους.

Στη συγκέντρωση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που ήταν πολύ δυναμική, έλαβαν μέρος γύρω στα 500 άτομα από όλη την Ελλάδα. Συμπαράσταση εκδηλώθηκε και από μόνιμους εργαζόμενους των Αποκεντρωμένων (η Ομοσπονδία των εργαζομένων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις ήταν οργανωτής της κινητοποίησης) αλλά και από άλλους φορείς, όπως Εργατικά Κέντρα, εργαζόμενοι στην Περιφέρεια, ΕΛΜΕ, κ.ά.

Ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν μικρότερος από τον αριθμό αυτών που πραγματικά θίγονται από τις απολύσεις. Χαρακτηριστικά, από το ν. Ηλείας συμμετείχαν 19 άτομα και από το ν. Αχαΐας μόνο 1. Όμως, εδώ θα πρέπει να μιλήσουμε και για μια σειρά από αρνητικούς παράγοντες που είχαν και ακόμα έχουν να αντιμετωπίσουν οι συμβασιούχοι.

Εκτός από τη γενικευμένη δυσκολία να υπάρξουν κινητοποιήσεις σε μια περίοδο ήττας του εργατικού κινήματος, οι συμβασιούχοι έχουν να ξεπεράσουν και επιπλέον δυσκολίες. Η σοβαρότερη είναι η ίδια η επισφάλεια της εργασίας τους, η προσωρινότητά της, που αυξάνει τη δυσκολία για αγωνιστική διεκδίκηση.

Όμως, θα πρέπει να προσθέσουμε και τις άθλιες μεθοδεύσεις δύο διασπαστικών συλλόγων, οι οποίοι σύλλογοι, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ίδιων των συμβασιούχων στη δασοπροστασία, οι οποία μαθαίνουν μέσα από την ίδια την εμπειρία τους την αθλιότητα του εργοδοτικού και γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού, αφού τσέπωσαν  τα ευρώ της εγγραφής από τους συμβασιούχους, όχι μόνο δεν έχουν κάνει τίποτα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους αλλά διάφορα κατά τόπους στελέχη τους και οι ηγέτες τους απέτρεπαν τον κόσμο από τη συμμετοχή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τις υπονομεύουν, ή έστρεφαν τον κόσμο σε επικοινωνία με βουλευτές, ή καλλιεργούσαν γελοίες ελπίδες, για παράδειγμα, ότι, αν οι συμβασιούχοι γίνουν εθελοντές (δηλαδή, άμισθοι εργαζόμενοι) στην Πολιτική Προστασία, θα πάρουν μόρια για να μονιμοποιηθούν στα Δασαρχεία (η Πολιτική Προστασία και τα Δασαρχεία είναι διαφορετικές υπηρεσίες).

Επιπλέον, διάφοροι υπηρεσιακοί παράγοντες, κυρίως δασάρχες, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συμβασιούχων, κινητοποιήθηκαν για να αποτρέψουν με διάφορους τρόπους τη συμμετοχή των συμβασιούχων σε κινητοποιήσεις (π.χ., ζήτησαν παρουσίες για πρώτη φορά, ή δεν έδιναν άδειες).

Τέλος, σοβαρό αρνητικό ρόλο έπαιξε η αδράνεια και η αδυναμία των πρωτοβάθμιων σωματείων των εργαζομένων στις Αποκεντρωμένες, τα οποία πολύ αργά ευαισθητοποιήθηκαν για το γεγονός ότι στις υπηρεσίες τους απασχολούνταν πλέον πολλοί υπάλληλοι με το καθεστώς του συμβασιούχου (ανάμεσα στα άλλα, αυτό σημαίνει ότι οι συμβασιούχοι προσφέρουν την ίδια εργασία με τον μόνιμο υπάλληλο αλλά πληρώνονται με το μισό και λιγότερο μισθό).

Στη συνάντηση με τον υφυπουργό Δημήτρη Οικονόμου, φυσικά, δεν υπήρξε καμιά δέσμευση για πρόσληψη των συμβασιούχων. Άλλωστε, οι σημερινοί, όπως και οι προηγούμενοι κυβερνώντες, γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχουν σημαντικά οφέλη για τους ίδιους από την εργασία των «ωφελούμενων»: το όφελος να εμπαίζουν χιλιάδες εργαζόμενους, να τους έχουν εξαρτημένους από τις αποφάσεις τους, να διανέμουν την πίτα των φιλανθρωπικών προγραμμάτων της ΕΕ, να αποκτούν δύναμη μέσα από την εξαθλίωση της εργατικής τάξης.

Η κατάσταση που επικρατεί με τους συμβασιούχους αποτελεί ένα σκληρό μάθημα για όλους τους εργαζόμενους. Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο σε τελική ανάλυση, ανακυκλώνει την ανεργία χιλιάδων ανθρώπων. Αδυνατεί να παρέχει σταθερή, μόνιμη και αξιοπρεπή δουλειά για όλους. Σπρώχνει μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης στην εξαθλίωση και τα κρατάει ομήρους των εκάστοτε κυβερνώντων ή γραφειοκρατών του συνδικαλισμού πουλώντας ελπίδα (ο ένας σύλλογος των συμβασιούχων λέγεται ΕΛΠΥΔΑ, ο άλλος ΕΝΩΣΗ!). Ταυτόχρονα, το καθεστώς επισφάλειας, η ύπαρξη δηλαδή ενός μεγάλου μέρους εργατικού δυναμικού που δουλεύει σε προσωρινές εργασίες και μετακινείται ανάμεσα σ’ αυτές και την ανεργία, λειτουργεί σε βάρος και των ήδη εργαζόμενων με πλήρη απασχόληση και «κανονικά» δικαιώματα (δηλαδή, ό,τι έχει απομείνει από αυτά). Κυρίως, διαλύει την ενότητα της ίδιας της εργατικής τάξης, εξασθενεί την ικανότητα αντίστασής της, και τη δυνατότητα πάλης για καλύτερους όρους εργασίας.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν σ’ αυτήν την άθλια κατάσταση.

Πρέπει όλοι μαζί, μόνιμοι και συμβασιούχοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, να διεκδικήσουμε το αυτονόητο που ο ίδιος ο καπιταλισμός καταργεί και αδυνατεί να παρέχει:

• Σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα (ασφάλιση, ιατρική-φαρμακευτική περίθαλψη, άδειες, κ.τ.λ.)

Συμπληρωματική αυτής της διεκδίκησης, ή άλλη όψης της, είναι η:

• Απαγόρευση των απολύσεων

Ειδικά, η χθεσινή συγκέντρωση είχε τα εξής αιτήματα:

1. Άμεσα να γίνει 12μηνη ανανέωση των συμβάσεων, έτσι ώστε να καλυφθεί και όλη η επόμενη αντιπυρική περίοδος, αφού οι συμβάσεις αρχίζουν να λήγουν από τις 15 Νοεμβρίου 2019.
2. Εντός του χρόνου της ανανέωσης, μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.
3. Κατάργηση από εδώ και μπρος όλων των μορφών ελαστικής εργασίας στο Δημόσιο, όπως και των περιορισμών του άρθρου 103 του Συντάγματος.
4. Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων συναδέλφων του Κτηματολογίου.
5. Αξιοπρεπείς μισθούς. Κανένας εργαζόμενος κάτω από 751 ευρώ.

Ο αγώνας για τα δικαιώματα στην εργασία ξεκινά και πρέπει να γίνει εφιάλτης για τους κυβερνώντες.

Βάιος Παπαθεοχάρης

Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδα και Ιονίου.