Ανακοίνωση της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ για την απεργία στις 28 και 29 Ιούνη

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες απεργούς και διαδηλωτές που συμμετείχαν στη 48ωρη απεργία στις 28 και 29 Ιούνη και στις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.

Στο κέντρο της Αθήνας, στο Σύνταγμα, χιλιάδες απεργοί, «αγαναχτισμένοι», το εργατικό και λαϊκό κίνημα έδωσε παλικαρίσια μάχη με αίτημα τη μη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου σφαγείου της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα στο Σύνταγμα αντιμετώπισε ξανά τις ορδές των κατασταλτικών δυνάμεων και των προβοκατόρικων μηχανισμών του κράτους που με εντολή της κυβέρνησης, είχαν στόχο το άδειασμα της πλατείας Συντάγματος, το χτύπημα και την τρομοκράτηση του κόσμου, την πλήρη διάλυση του κινήματος. Στο πλαίσιο αυτού του στόχου έδρασαν οι κατασταλτικές δυνάμεις που χτυπούσαν αδιάκριτα και εντελώς απρόκλητα τους διαδηλωτές και έριξαν τόνους χημικά για να πετύχουν το στόχο τους.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα επέδειξε απαράμιλλη ψυχραιμία, αλληλεγγύη, επιμονή και αποφασιστικότητα.

Οι επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής και η επιθετικότητα της πιο αντιλαϊκής κυβέρνησης μετά τη χούντα, πείσμωσαν ακόμα περισσότερο τους αγωνιστές του κινήματος και αγανάκτησαν ακόμα περισσότερους.

Το κίνημα, δίπλα στα άλλα του αιτήματα, πρέπει να προσθέσει και το αίτημα για τη διάλυση όλων των ειδικών μονάδων της αστυνομίας (ΜΑΤ, ομάδα ΔΕΛΤΑ κλπ) και όλων των χαφιέδικων και προβοκατόρικων μηχανισμών και την τιμωρία όλων όσων εμπλέκονται σε πράξεις βίας ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα

Τα προβλήματα που έβγαλαν τους εργαζόμενους και τη νεολαία στο δρόμο παραμένουν, μεγαλώνουν και οξύνονται και ακριβώς αυτά τα προβλήματα τους εμποδίζουν να φύγουν απ τις πλατείες και τους δρόμους, γι αυτό και αντιστέκονται, αντέχουν στις επιθέσεις και επανέρχονται.

Οι μάχες του τελευταίου διήμερου στο Σύνταγμα, ατσάλωσαν τη θέληση του κινήματος, το εκπαίδευσαν και το εργατικό και λαϊκό κίνημα, με μεγαλύτερη ωριμότητα, οργάνωση και πολιτική στόχευση θα συνεχίσει και θα εντείνει την πάλη του για την επίτευξη του στόχου που τίθεται πλέον εκ των πραγμάτων πιο επιτακτικά: ανατροπή της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, διαγραφή του δημόσιου χρέους για να μην πεινάσει ο λαός.

Απούσες απ τη μάχη του Συντάγματος τη δεύτερη μέρα, ήταν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, αλλά και Ομοσπονδιών όπως η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ η οποία ανακοίνωσε τη δεύτερη μέρα της απεργίας την αναστολή των απεργιακών της κινητοποιήσεων πράγμα που αποτελεί πισώπλατο χτύπημα για το συνδικαλιστικό κίνημα. Με την απουσία τους οι ηγεσίες αυτές απέδειξαν για μία ακόμα φορά, ότι αποτελούν την πέμπτη φάλαγγα της κυβέρνησης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για την προδοσία τους αυτή πρέπει να καταδικαστούν έμπρακτα απ την εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα, συνολικά και κατά κλάδο.

Απόν απ τη μάχη στο Σύνταγμα ήταν και το ΠΑΜΕ το οποίο τη δεύτερη μέρα αρκέστηκε να σταματήσει στο ύψος της Πανεπιστημίου και Αμερικής, απ όπου, αφού παρέμεινε για κάποια ώρα, επέστρεψε στην Ομόνοια και διαλύθηκε. Τη στιγμή που στο Σύνταγμα ο κόσμος δέχονταν τόνους χημικών καθώς και απρόκλητα χτυπήματα και όλοι οι γύρω δρόμοι ήταν γεμάτοι από κόσμο, η ηγεσία του ΠΑΜΕ παραπληροφορούσε τους συγκεντρωμένους, στις 2.30 το μεσημέρι, λέγοντάς τους ότι «αυτή τη στιγμή στο Σύνταγμα δεν υπάρχει κανείς, όπως και στους γύρω δρόμους», οδηγώντας τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ πίσω στην Ομόνοια.

Οι ευθύνες του ΠΑΜΕ είναι ιστορικές διότι εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης την ώρα της μάχης, εγκατέλειψε το κίνημα στο έλεος των δυνάμεων καταστολής, δεν πήρε επάνω του ούτε στο ελάχιστο τις ευθύνες που του αναλογούσαν σχετικά με την περιφρούρηση της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα έστω απ την πλευρά της Πανεπιστημίου. Τη στιγμή που ο ίδιος ο Ριζοσπάστης διαπιστώνει ότι υπήρξε:

«Απρόκλητη κατασταλτική βία πολεμικής χροιάς ενάντια στο λαό που διαδήλωνε, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του».

Το ΠΑΜΕ έφυγε χωρίς να καπνιστεί έστω από ένα δακρυγόνο, για την τιμή των όπλων, απ τις χιλιάδες που δέχτηκαν όλοι οι άλλοι διαδηλωτές.

Εργάτες -εργάτριες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επαγγελματίες, αγρότες:

Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ψηφίστηκε στη βουλή από 154 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και μία βουλευτή της ΝΔ και καταδικάστηκε απ το λαό στους δρόμους και τις πλατείες του αγώνα, στη συνείδηση του λαού.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα βγήκε πιο έμπειρο και πιο αποφασισμένο απ αυτή τη μάχη.

Είναι βέβαιο ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο διότι τα ίδια τα προβλήματα που έβγαλαν τον κόσμο στους δρόμους και στις πλατείες δεν τον αφήνουν να γυρίσει πίσω με άδεια χέρια, πριν δηλαδή διασφαλίσει δουλειά, αξιοπρεπή διαβίωση, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη, υγεία, παιδεία.

Ήρθε η ώρα να περάσουμε στη συγκρότηση του ενιαίου πολιτικού μετώπου της εργατικής τάξης που θα θέσει το ζήτημα της εργατικής κυβέρνησης και που θα ωθήσει το κίνημα της εργατικής τάξης και συνολικά το λαϊκό κίνημα στην επανάσταση. Έχει έρθει η ώρα αυτό το εν δυνάμει, κοινωνικό μέτωπο που βρίσκεται στις πλατείες να αποκτήσει την έκφρασή του και σε πολιτικό επίπεδο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, υπάρχει εύφορο έδαφος να δημιουργηθεί ένα ενιαίο πολιτικό μέτωπο που θα θέσει τα ζητήματα της επανάστασης πλατιά στις μάζες που κινητοποιούνται. Και λέμε ότι είναι εύφορο το έδαφος διότι στους δρόμους και στις πλατείες μπήκαν μπροστά τα εργατικά και λαϊκά αιτήματα και κυριαρχούν στις συγκεντρώσεις.

Υπάρχει διέξοδος, υπάρχει λύση και αυτή βρίσκεται στη συγκρότηση πολιτικού μετώπου όλων των δυνάμεων που έχουν αναφορά στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το πολιτικό αυτό μέτωπο με ένα πρόγραμμα εργατικής απάντησης στην κρίση, θα θέσει ζήτημα εξουσίας φροντίζοντας παράλληλα για την ανάδειξη των εργατικών και λαϊκών οργάνων που θα υλοποιήσουν τελικά και θα διευρύνουν αυτό το πρόγραμμα στα πρότυπα της παρισινής κομμούνας και με μορφές άμεσης εργατικής δημοκρατίας:

• Ανατροπή του αντεργατικού Προγράμματος Σταθερότητας και του Μνημονίου, του Συμφώνου για το ευρώ και του Μεσοπρόθεσμου σφαγείου

• Μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία

• Να χάσουν τα κεφάλαιά τους οι εγχώριοι και διεθνείς τοκογλύφοι αντί να ληστευθεί η εργατική τάξη και τα εργαζόμενα στρώματα για να πληρωθούν οι απαιτήσεις των καπιταλιστών-παράσιτων

• Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, ρύθμιση των χρεών των εργαζόμενων επαγγελματιών

• Έξοδος από την ΟΝΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ

• Κρατικοποίηση τραπεζών, μεγάλων επιχειρήσεων, οργανισμών κοινής ωφέλειας, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο

• Χωρισμός κράτους-εκκλησίας. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας

• Απαγόρευση των απολύσεων. Αυξήσεις στους μισθούς. Μείωση του χρόνου εργασίας. Δουλειά για όλους

• Ικανοποίηση των διεκδικήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος

• Τιμωρία όλων όσων εμπλέκονται σε πράξεις βίας ενάντια στο κίνημα

Ιούνης 2011

το Γραφείο της ΠΕ

της κομμουνιστικής οργάνωσης Ανασύνταξη