ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΑΑΚ

1. Η σημερινή κατάσταση της ΕΑΑΚ.

Είναι πλέον κοινή διαπίστωση τόσο των οργανώσεων όσο και ανεξάρτητων αγωνιστών ότι το διήμερο της ΕΑΑΚ αποτελεί μια εκφυλισμένη πολιτικά και αντιδημοκρατική διαδικασία παράλληλων μονολόγων. Στο διήμερο και τις διαδικασίες του εκφράζονται τα χρόνια πολιτικά προβλήματα της ΕΑΑΚ, τα οποία εκδηλώνονται ως εξής:

α) υποβάθμιση του συνόλου των ΕΑΑΚιτών σε απλούς παρατηρητές. Τίθενται στην πράξη εκτός διαδικασίας στη διαμόρφωση των πολιτικών κειμένων και αποφάσεων και μετατρέπονται ουσιαστικά σε παθητικούς δέκτες της τελικής απόφασης (που αρκετές φορές, λόγω της υποτιθέμενης «συνδιαμόρφωσης» πάσχει από ένα σωρό ασάφειες!)

β) δυσφήμιση και διαστρέβλωση του ρόλου της κομμουνιστικής οργάνωσης, συμβάλλοντας έτσι στην καλλιέργεια ενός μικροαστικού-αναρχοαυθορμητίστικου αντιοργανωτισμού και απομακρύνοντας αρκετούς πρωτοπόρους αγωνιστές από την συνειδητή οργανωμένη πάλη ενάντια στον καπιταλισμό. Μια πραγματικά επαναστατική οργάνωση αποδεικνύει τον πρωτοπόρο ρόλο της καθημερινά και κερδίζει επάξια από το κίνημα αυτόν τον τίτλο. Το κέρδισμα αγωνιστών με την επαναστατική θεωρία και πράξη είναι μια διαδικασία μακρόχρονη και δύσκολη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Οι κοπτοραπτικές, λοιπόν, από τις οργανώσεις... στα κείμενα της ΕΑΑΚ καμία σχέση δεν έχουν με την παραπάνω διαδικασία. Επίσης, δεν αποτελούν ούτε αξιόπιστο δείκτη για την πραγματική κατάσταση όσον αφορά τις συμφωνηθείσες πολιτικές θέσεις και τα «κεκτημένα» του συνόλου των αγωνιστών της ΕΑΑΚ.

γ) Διαιώνιση ενός τρόπου πολιτικής αντιπαράθεσης που γίνεται με «παραγοντισμούς» και «συνδικαλισμούς» χωρίς συγκροτημένη επιχειρηματολογία στη βάση επαναστατικών αρχών, αλλά με μια φανφαρώδη και κουραστική τσιτατολογία. Αυτό οδηγεί στη μετατροπή του αμφιθεάτρου σε γήπεδο με πολιτικούς οπαδούς και όχι σε χώρο όπου μια πολιτική συλλογικότητα συζητάει συγκροτημένα με συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και καταλήγει σε μάχιμη και αποτελεσματική πολιτική τακτική ικανή να τροποποιήσει τους συσχετισμούς στους φοιτητικούς συλλόγους.

Ο εκφυλισμός των διαδικασιών δεν είναι ένα απλό τεχνικό – οργανωτικό πρόβλημα, αλλά ζήτημα βαθιά πολιτικό. Η συγκρότηση της ΕΑΑΚ, όπως και κάθε πολιτικής συλλογικότητας δεν είναι ζήτημα οργανωτικών κανόνων και μόνο, αλλά πρέπει να βασίζεται σε πολιτικές θέσεις και επεξεργασίες. Η δημοκρατική λειτουργία προϋποθέτει την ύπαρξη ενός κοινά αποδεκτού πολιτικού πλαισίου το οποίο να δεσμεύει όλους τους συντρόφους. Πάνω σε μια τέτοια πολιτική δέσμευση μπορούν να στεριώσουν δημοκρατικοί κανόνες λειτουργίας, όπως είναι η ύπαρξη μελών με δικαιώματα και υποχρεώσεις, η απόφαση στην βάση της εκφρασμένης θέλησης της πλειοψηφίας και η δυνατότητα της μειοψηφίας να παλέψει την άποψή της στο κίνημα, η δημοκρατική εκλογή εκπροσώπων και οργάνων με δυνατότητα ανάκλησής τους.

Η αδυναμία της ΕΑΑΚ να διαμορφώσει ένα πολιτικό ντοκουμέντο που να προσδιορίζει τις αρχές, τους στόχους και τις βασικές πολιτικές της θέσεις, είναι η ρίζα του προβλήματος που εκφράζεται και με τις κατά καιρούς σημαντικές διαφορές στο εσωτερικό της ΕΑΑΚ σε πολιτικές επιλογές και τακτικές, αλλά και με τον εκφυλισμό των διαδικασιών. Σύμπτωμα αυτής της κατάστασης είναι η περίφημη διαδικασία της «σύνθεσης απόψεων» που βασίζεται σε παρασκηνιακό παζάρι των οργανώσεων για να καταληχθεί μια επίπλαστη ομοφωνία και έχει σαν προφανές αποτέλεσμα το καπέλωμα των σχημάτων και των ανεξάρτητων αγωνιστών, για τους οποίους όλοι κόπτονται κατά τ’ άλλα.

Κανείς από όσους υποστηρίζουν τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης δεν μπορεί να εξηγήσει την αντινομία ανάμεσα στη λειτουργία τόσο των φοιτητικών συλλόγων όσο και των ίδιων των οργανώσεων που συμμετέχουν στην ΕΑΑΚ, όπου οι αποφάσεις παίρνονται σύμφωνα με τους στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες και στην λειτουργία της ΕΑΑΚ όπου κάθε σκέψη για αλλαγή του μοντέλου λειτουργίας π.χ. με διεξαγωγή ψηφοφορίας για τις αποφάσεις αντιμετωπίζεται εχθρικά. Το τελευταίο καταφύγιο όσων επιμένουν να στηρίζουν τη σημερινή κατάσταση όταν αντιμετωπίζουν αυτήν την εύλογη απορία είναι το επιχείρημα ότι δεν έχουν ωριμάσει ακόμη οι συνθήκες για να αποκτήσει η ΕΑΑΚ τέτοιου είδους "αναβαθμισμένες" διαδικασίες!!!;;;

Η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης οδήγησε χιλιάδες ΕΑΑΚίτες σε στρεβλή πολιτική διαπαιδαγώγηση κάτι που γίνεται προφανές από τη δυστοκία της επαναστατικής αριστεράς να συγκροτήσει διακριτό πολιτικό ρεύμα στην κοινωνία. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει.

2. Ποια πολιτική συγκρότηση της ΕΑΑΚ;

Για να μπορέσει η ΕΑΑΚ να ανασυγκροτήσει εκ θεμελίων το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ανασυγκροτήσει τον ίδιο της τον εαυτό τόσο σε πολιτικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο. Αυτή η ανασυγκρότηση μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα πολιτικό πλαίσιο με τρεις επιμέρους άξονες.

α) Ο πρώτος άξονας περιλαμβάνει μια διακήρυξη θέσεων, μια πολιτική συμφωνία, η οποία θα συγκροτεί την ΕΑΑΚ. Μια διακήρυξη, η οποία θα εξηγεί και θα αναλύει ότι το πανεπιστήμιο ήταν και παραμένει μέρος της κοινωνικής αναπαραγωγής. Είναι επίσης συνδεδεμένο με την καπιταλιστική παραγωγή. Σήμερα αναλαμβάνει πιο σημαντικό και άμεσο ρόλο στην παραγωγή και αναδιαρθρώνεται για να εξυπηρετήσει την νεοφιλελεύθερη στρατηγική.

Το πανεπιστήμιο ήταν και παραμένει ταξικό στην δομή, την λειτουργία και τους στόχους του. Αναπαράγει και αναπτύσσει την επιστημονική γνώση υποτάσσοντας την ταυτόχρονα στο κεφάλαιο. Διδάσκει και διαδίδει την αστική ιδεολογία με επιστημονικό περιτύλιγμα, διαπαιδαγωγεί τους επιστήμονες να υποστηρίζουν την αστική ηγεμονία ή να υποτάσσονται σ' αυτήν. Αποτελεί ένα ακόμη στάδιο ταξικού φιλτραρίσματος των νέων στην πορεία ένταξης τους στην παραγωγή, έτσι ώστε ο κοινωνικός καταμερισμός εργασίας να αναπαράγεται με όρους που εξασφαλίζουν ταυτόχρονα την αναπαραγωγή των μαζικών διαφορών ανάμεσα στα πιο μορφωμένα τμήματα του πληθυσμού.

Με βάση τα παραπάνω διαμορφώνεται ένα τετράπτυχο πάλης που ουσιαστικά συνοψίζει τον αντιαναδιαρθρωτικό αγώνα:

1. Δημόσια και δωρεάν παιδεία

2. Πάλη ενάντια στους ταξικούς φραγμούς- Μόρφωση και δουλειά για όλους

3. Πάλη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών

4. Πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών κατακτήσεων

Το πλαίσιο διεκδίκησης και πάλης πρέπει να ολοκληρώνεται από την προβολή αιτημάτων που περιγράφουν το πανεπιστήμιο του μέλλοντος με βάση τις δυο πολύ βασικές κατευθυντήριες γραμμές:

1. Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση: πανεπιστήμιο δηλ, που καταργεί τις διακρίσεις ανάμεσα σε πανεπιστημιακή και τεχνολογική εκπαίδευση

2. Καμία ειδίκευση στο πτυχίο

β) Ο δεύτερος άξονας πρέπει να περιλαμβάνει και να εξηγεί την σαφή θέση του φοιτητικού κινήματος στο πλευρό του εργατικού κινήματος γιατί με δεδομένη την κρισιμότητα και την καθολικότητα που έχει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου η κυβερνητική επίθεση ενάντια στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, ο αγώνας των φοιτητών σήμερα αφορά ένα σημαντικό πεδίο της συνολικής ταξικής πάλης. Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα με την αποφασιστική πάλη του ενάντια στην κυβερνητική επίθεση, με την αντιπαράθεση του στην αναδιάρθρωση μπαίνει αντικειμενικά σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η ενότητα του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα ισχυροποιεί την εργατική τάξη και την πάλη της ενάντια στην αστική πολιτική.

γ) Και τέλος ο τρίτος άξονας πρέπει να περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού πέρα από το πλαίσιο του σημερινού και εντελώς παραταξιοποιημένου συνδικαλισμού στην βάση των αρχών της αιρετότητας και της ανακλητότητας των εκλεγμένων εκπροσώπων των φοιτητών.

Σαν κ.ο. Ανασύνταξη στις θέσεις μας για το φοιτητικό κίνημα προτείνουμε την οργάνωση του κινήματος από το πρωτοβάθμιο μέχρι το τριτοβάθμιο επίπεδο στην βάση των αρχών της αιρετότητας και της ανακλητότητας των εκπροσώπων των φοιτητών. Για να υπηρετηθεί μια τέτοια ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος απαιτείται μια ΕΑΑΚ που θα λειτουργεί ανάλογα.

3. Για τη λειτουργία της ΕΑΑΚ

Η κατάληξη ενός πολιτικού πλαισίου που θα αποτελεί το βασικό ντοκουμέντο της ΕΑΑΚ είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την ανασυγκρότησή της. Ένα τέτοιο βήμα απαιτείται να συνοδεύεται από την εμπέδωση δημοκρατικών διαδικασιών σε επίπεδο σχημάτων, ιδρύματος και πόλης και πανελλαδικά. Παλεύουμε για μία ΕΑΑΚ με καθορισμένα μέλη (φυσικά πρόσωπα), διαδικασίες που καταλήγουν σε αποφάσεις στη βάση της πλειοψηφίας με κατοχύρωση του δικαιώματος της μειοψηφίας να δημοσιοποιεί την άποψή της, μια ΕΑΑΚ με εκλεγμένα και άμεσα ανακλητά όργανα.

Γνωρίζουμε ότι απέχουμε πολύ από μια τέτοια ιδανική κατάσταση. Γνωρίζουμε επίσης, ότι απέχουμε από το να αποκτήσει η ΕΑΑΚ στο πανελλαδικό της διήμερο διαδικασία απόφασης με ψηφοφορία γιατί κάτι τέτοιο προϋποθέτει την ύπαρξη μελών της ΕΑΑΚ, τα οποία στρατεύονται στην βάση αποφασισμένων αρχών και διακηρύξεων.

Θεωρούμε όμως ότι στην παρούσα φάση έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση που περιγράφουμε και αυτό είναι να αλλάξουν οι διαδικασίες στα κύτταρα της ΕΑΑΚ, δηλαδή στα σχήματα. Τα σχήματα είναι σε θέση να αποφασίζουν με ψηφοφορία σύμφωνα με την αρχή της πλειοψηφίας και με ταυτόχρονο δικαίωμα της μειοψηφίας να δημοσιοποιήσει την άποψη της. Μόνο έτσι θα εκλείψει η ιδιοκτησιακή αντίληψη σχημάτων από οργανώσεις και κατά την εκτίμηση μα δεν θα είχαμε ποτέ οδηγηθεί στα απαράδεκτα γεγονότα της Πάτρας.

Η πρόταση αυτή που την καταθέτουμε για άμεση υλοποίηση και την οποία θα παλέψουμε να εφαρμοστεί, δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε ή ότι παραπέμπουμε στο απώτερο μέλλον τη συνολική πρότασή μας για τη συγκρότηση και λειτουργία της ΕΑΑΚ. Θεωρούμε ότι στο βαθμό που θα εμπεδώνεται μια άλλη λογική και κουλτούρα στη συζήτηση, την απόφαση και τη δράση θα γίνονται ευκολότερα και τα επόμενα βήματα. Καλούμε τους συντρόφους της ΕΑΑΚ να στηρίξουν αυτήν την κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα.

Ζητούμενο είναι και παραμένει να μπορέσει το φ.κ. να συμβάλει στη μετατροπή της "κρίσης της εκπαίδευσης" σε γενική πολιτική κρίση. Και αν κάποιος μας αντιτείνει ότι όλα αυτά προϋποθέτουν μια ΕΑΑΚ που σήμερα δεν υπάρχει, θα του θυμίσουμε και παράλληλα θα παλέψουμε με την δράση μας να αποδείξουμε ότι "η αλλαγή των περιστάσεων συμπίπτει με την αλλαγή των εαυτών μας".

κομμουνιστική οργάνωση Ανασύνταξη