1. Τα αποτελέσματα των εκλογών αποτελούν έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης των εργαζομένων που συσσωρεύτηκε τα τελευταία χρόνια στο φόντο της επίθεσης που δέχτηκαν από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, αποτελούν έμπρακτη αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του δικομματισμού.

Πιστοποιούν μια αριστερή μετατόπιση σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος, με την υποχώρηση των εκλογικών ποσοστών του δικομματισμού και την ενίσχυση της Αριστεράς, μια ενίσχυση στην οποία διαφαίνεται η ανησυχία των εργατικών και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων για την επόμενη μέρα και η προσδοκία τους να βρουν ένα στήριγμα για την υπεράσπιση του βιοτικού τους επιπέδου και των κοινωνικών τους δικαιωμάτων.

Η αριστερή αυτή μετατόπιση δεν σημαίνει οπωσδήποτε απεμπλοκή από την αστική επιρροή και συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας αλλαγής της κοινωνίας. Σηματοδοτεί το πολύ μια θολή αναζήτηση προοπτικής από τα σημερινά αδιέξοδα.

Η αριστερή μετατόπιση δεν εξέφρασε τη συνολική δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία από την εφαρμοζόμενη πολιτική των αστικών κομμάτων. Η δυσαρέσκεια των λαϊκών μαζών είναι πολύ ευρύτερη από αυτή που καταγράφεται στο εκλογικό ποσοστό της Αριστεράς. Ένα ελάχιστο τμήμα της εκφράστηκε και με ψήφο στο ΛΑΟΣ λόγω της λαϊκιστικής δημαγωγίας του, ένα κάπως μεγαλύτερο με την αποχή και το άκυρο-λευκό και ένα ακόμα μεγαλύτερο δεν μπόρεσε τελικά να απεγκλωβιστεί από το δικομματισμό.

Η αριστερή μετατόπιση της συνολικής δυσαρέσκειας, που αποτελεί σήμερα πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, παραμένει ζητούμενο που η σημερινή Αριστερά δεν είναι ικανή να το απαντήσει.

Για κάτι τέτοιο, χρειάζεται μια άλλη Αριστερά, που θα είναι στενά δεμένη με τις μάζες, που θα παρεμβαίνει στους αγώνες τους ενωτικά, χωρίς σεχταρισμούς και περιχαρακώσεις, που θα προωθεί την ενιαιομετωπική πάλη με βάση τα προβλήματα ενάντια στον καπιταλισμό και θα ζυμώνει μέσα σε αυτήν, την απελευθερωτική της προοπτική, το επαναστατικό πρόγραμμα αλλαγής της κοινωνίας και θα συμβάλλει έτσι στην καθημερινή πρακτική πάλη, στη συνειδητοποίηση των εργαζομένων και στην απεμπλοκή τους από την επιρροή των αστικών κομμάτων και των αστικών ρευμάτων και ηγεσιών μέσα στο κίνημα.

Αλλά μια τέτοια Αριστερά, που να έχει συμβάλλει στη συνειδητοποίηση και να εμπνέει εμπιστοσύνη στις μάζες για την μελλοντική προοπτική, δεν υπήρξε. Το ΚΚΕ φρόντισε μάλιστα στην προεκλογική περίοδο να βάλει στην άκρη τους – έτσι κι αλλιώς συγχυσμένους - προγραμματικούς του στόχους για «λαϊκή εξουσία» και «λαϊκή οικονομία», αποβλέποντας στην όπως – όπως απόσπαση μέρους της ψήφου διαμαρτυρίας.

Ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε αποσπώντας ψήφο διαμαρτυρίας από αστικά και μικροαστικά στρώματα κυρίως της διανόησης. Οι δυνατότητές του είναι οριακές και η αυτονομία του δεν είναι αυτονόητη, καθώς εύκολα μπορεί να συρθεί σε κεντροαριστερά σενάρια και σε συμμαχίες με το κλυδωνιζόμενο ΠΑΣΟΚ ή τμήματά του, στα πλαίσια της αναζήτησης μιας μεγάλης κεντροαριστεράς.

Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, παρά τις επαναστατικές φραστικές διακηρύξεις της, είναι όπως έδειξε και το εκλογικό αποτέλεσμα, παντελώς ανίκανη στο σύνολό της να εκφράσει τη δυσαρέσκεια και να δώσει προοπτική. Τα 4 ψηφοδέλτια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είχαν άνοδο σε ψήφους αλλά το συνολικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί πενιχρό.

Η κατάσταση στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στη βάση αντιλήψεων δορυφοριοποίησης, ούτε στη βάση του κινηματισμού και ούτε βέβαια στη βάση γενικόλογων επαναστατικών διακηρύξεων αν αυτές δεν γίνουν συγκεκριμένος προγραμματικός λόγος και αιτήματα του κινήματος στο σήμερα. Δεν πρόκειται να αλλάξει όσο αυτή θα παραμένει στο περιθώριο του εργατικού κινήματος και δεν αποκτά αγωνιστικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και το κίνημά της. Χρειάζεται γενικότερος επαναπροσανατολισμός στην τακτική, στην παρέμβαση στο κίνημα και στον προγραμματικό λόγο.

2. Η συνολική πολιτική στάση της Κ.Ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ στις εκλογές εκφράστηκε με την απόφαση της ΠΕ που δημοσιεύτηκε στις 30/6/07. Εκεί βάλαμε το ζήτημα της επερχόμενης μετεκλογικής επίθεσης στην εργατική τάξη που σε συνδυασμό με τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα καθιστά επιτακτική την ανάγκη ανάπτυξης κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης. Τονίσαμε την απουσία μιας πραγματικά επαναστατικής παρέμβασης στο κίνημα και τις εκλογές. Και καταθέσαμε πρόταση συνεργασίας με όσες δυνάμεις «δεσμεύονται να προωθήσουν το ενιαίο μέτωπο και την κοινή δράση όλων των εργαζόμενων στη βάση των προβλημάτων τους ενάντια στον καπιταλισμό», «να δώσουν με συνέπεια τη μάχη για την οργάνωση μιας επαναστατικής παρέμβασης στο υπάρχον συνδικαλιστικό και μαζικό λαϊκό κίνημα», «προβάλλοντας και ζυμώνοντας καθημερινά μέσα στους ταξικούς αγώνες την επαναστατική προοπτική κάνοντας την πρακτικά αιτήματα του κινήματος στο σήμερα ώστε οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν στην πάλη τους χειροπιαστούς απελευθερωτικούς στόχους».

Η πρόταση μας δεν έγινε αποδεκτή από τις άλλες οργανώσεις. Η επίσπευση των εκλογών μας αφαίρεσε τη δυνατότητα να εξαντλήσουμε τα περιθώρια συζήτησης μαζί τους, ώστε να επιδιωχθεί μια όσο το δυνατόν πιο πλήρης προγραμματική βάση καθόδου στις εκλογές που θα επέτρεπε και το ξεδίπλωμα της δικής μας αντίληψης.

Συγκροτήθηκαν ως γνωστόν 4 ψηφοδέλτια της εξ. Αριστεράς κάτι που δημιουργούσε αντικειμενικά αρνητικό τοπίο. Σε κανένα από αυτά τα ψηφοδέλτια δεν μπορούσαμε, με βάση την πρόταση που είχε καταθέσει, να συμμετάσχουμε. Δηλώσαμε ότι δεν προκρίνουμε κάποιο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και ότι θα ψηφίσουμε, όπου υπάρχουν, τους κομμουνιστές εκείνους που βρίσκονται στα ψηφοδέλτια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και είναι συνοδοιπόροι μας, μέσα από αγώνες, στην προσπάθεια για την επαναστατική ανασύνταξη του κινήματος.

3. Το εκλογικό αποτέλεσμα δημιουργεί ένα γενικά ευνοϊκότερο έδαφος για την οργάνωση της πάλης και την απόκρουση της αντιδραστικής επίθεσης. Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί στοιχείο δύναμης, αλλά αδυναμίας στην εφαρμογή της σχεδιασμένης επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης του ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό. Η ΝΔ, με ένα ΠΑΣΟΚ σε κρίση, δεν μπορεί να προσδοκά την αναγκαία συναίνεσή του για το πέρασμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Η κρίση του ΠΑΣΟΚ είναι κρίση φυσιογνωμίας του κόμματος αυτού, είναι απόρροια της ταύτισης της σοσιαλδημοκρατίας με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής τα όρια και οι διαφορές των κομμάτων του δικομματισμού είναι και θα είναι δυσδιάκριτα, η πολιτική τους θα ταυτίζεται και γι αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του και θα δυσκολευτεί να αναρριχηθεί στην κυβερνητική εξουσία που για χρόνια αποτελούσε το βασικό ιστό που ένωνε τις διάφορες πτέρυγες του.

Όσο κι αν η άρχουσα τάξη κάνει σήμερα ότι μπορεί για να διαφυλάξει την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και επομένως και την εύρυθμη λειτουργία του δικομματισμού, δεν είναι απίθανο προοπτικά να επιλέξει την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος.

Η ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ και η κρίση στο ΠΑΣΟΚ που αναγκαστικά ωθεί τμήματα του σε μια συμπόρευση με το εργατικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του, δημιουργούν σχετικά καλύτερες συνθήκες για την ανάπτυξη κινήματος αντίστασης στα σχέδια του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Προϋπόθεση όμως για να δράσει υπέρ του κινήματος η ισχνή πλειοψηφία της ΝΔ και η κρίση στο ΠΑΣΟΚ, είναι η ίδια η δράση του κινήματος και η αποτελεσματική παρέμβαση των επαναστατικών δυνάμεων στους καθημερινούς αγώνες.

4. Η ΠΕ αποφάσισε συγκεκριμένα μέτρα για τη συμβολή μας στην οργάνωση της απόκρουσης της επίθεσης και ιδιαίτερα της πάλης για τη ματαίωση των αντιδραστικών αλλαγών στο ασφαλιστικό.