«Έφυγε» ο σύντροφος Κώστας Μπατσκανέλας

Χαράματα 17 Νοέμβρη επέλεξε η τύχη να φύγει από τη ζωή ο σύντροφος Κώστας. Παιδί της εργατικής τάξης από τα γεννοφάσκια του (καταγόμενος από αριστερή, εργατική οικογένεια), ανδρώθηκε κοινωνικά και πολιτικά στα Γιάννενα τη δεκαετία του ’80. Δραστηριοποιήθηκε στο μαθητικό κίνημα, οργανωμένος στην ΚΝΕ, και τον σημάδεψαν έντονα οι καταλήψεις των Νυχτερινών Λυκείων στο τέλος της δεκαετίας. Θιασώτης της επιστημονικής μελέτης των κλασικών του Μαρξισμού από το πρωτότυπο, δίνει σκληρές μάχες μέσα από την ΚΝΕ για να σταματήσει τον εκφυλισμό του κομμουνιστικού κινήματος, ο οποίος είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’20, λόγω όμως της θεωρητικής ένδειας, γίνεται αντιληπτός σε πολλούς κομμουνιστές με την άνοδο του Γκορμπατσόφ στην εξουσία.

Αποχωρεί από την ΚΝΕ το 1989, διαφωνώντας με την κυβέρνηση Τζαννετάκη, (Σύμπραξη ΝΔ-ΚΚΕ) και παραμένοντας πολιτικά ανένταχτος, έχοντας, όμως, επαφή με συντρόφους που δραστηριοποιούνταν στο ΝΑΡ.

Συμμετέχει ενεργά την δεκαετία του ’90 στην Σχολή των Νοσηλευτών-τριών Μέσης Εκπαίδευσης στη Ρόδο και συνέχισε την πρωτοπόρα δράση του στον Σύλλογο Αποκλειστικών Ιωαννίνων, όπου αγωνίσθηκε για την απόκτηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και για την πώληση της εργατικής δύναμης με καλύτερους όρους.

Λόγω των εκτεταμένων θεωρητικών και πολιτικών του μελετών, αρχίζει να αποκτά από μόνος του θεωρητικό υπόβαθρο για το Ενιαίο Μέτωπο Πάλης και για τον Ιμπεριαλισμό της εποχής μας, χωρίς να τον βοηθά το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της εποχής του. Οργανώνεται στο ΝΑΡ το 1995 και παραμένει ως το 1997. Αντιλαμβάνεται ότι ο ιμπεριαλισμός εξελίσσεται, χωρίς όμως ο καπιταλισμός να περνάει σε νέο στάδιο και διαφωνεί κάθετα με τη θεωρία του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Διαβλέποντας ότι μία από τις ταχτικές της αστικής τάξης είναι να συσκοτίζει τη συνείδηση της εργατικής τάξης με διάφορες αντιδραστικές θεωρίες, όπως τη θεωρία της κοινωνικής συνεργασίας των τάξεων, γράφει ένα εκπληκτικό άρθρο με τίτλο «Η θεωρία των κοινωνικών εταίρων και οι βάσεις της στην αγοραία αστική πολιτική οικονομία», όπου κριτικάρει την αντίληψη ότι το κεφάλαιο και η εργασία είναι δύο απαραίτητοι συντελεστές της παραγωγής και αποδεικνύει με επιστημονικό τρόπο ότι υπάρχει μία ασυμφιλίωτη ανταγωνιστική αντίθεση ανάμεσά τους.

Το άρθρο εκδόθηκε στο θεωρητικό περιοδικό Αριστερή Ανασύνταξη το 2001, κάνοντας θετική εντύπωση στον αείμνηστο σύντροφο Κώστα Μπατίκα.

Η ζωή όμως είναι σκληρή απέναντι στον σύντροφο Κώστα. Το πρώτο ανεύρυσμα, λόγω κληρονομικότητας τον «ραγίζει» το 2008. Ο Κώστας αντιδρά και στέκεται στα πόδια του ξανά, αλλά ποτέ δεν θα είναι ο Κώστας που γνωρίσαμε στα νεανικά του χρόνια.

Επανέρχεται στην πολιτική δράση δριμύτερος με τα επαναστατικά γεγονότα του 2010-2011 και αρχίζει να ξαναμελετά πολιτική και οικονομική θεωρία. Το μυαλό του είναι πιο «οξυμένο» αλλά συνεχώς παραπονιέται ότι δεν μπορεί να διαβάσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το 2015 οργανώνεται στην κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, όπου παρέμεινε και βοηθούσε την οργάνωση όπως όταν ήταν παλιά στην ΚΝΕ. Δυστυχώς, τα τελευταία τρία χρόνια αντιμετώπισε πολύπλοκα προβλήματα υγείας που τον οδήγησαν στο πρόωρο χαμό του. Ήταν 55 χρονών. Τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του (Γεωργία, Χριστίνα) που πάλεψαν με όλες τις δυνάμεις τους να τον κρατήσουν ζωντανό.

Οι σύντροφοί σου σού υπόσχονται να κάνουν πραγματικότητα όσα πάλεψες, σύντροφε Κώστα