Ανακοίνωση για το αποτέλεσμα των εκλογών της 26ης Μάη

Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει την πολιτική κατάσταση και το συσχετισμό δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί κάτω από την επίδραση του μνημονιακού καθεστώτος. Αποτελεί έκφραση της γενικής υποχώρησης του εργατικού κινήματος μετά τους σκληρούς και μαζικούς πολιτικούς αγώνες της διετίας 2010–2012, που κορυφώθηκαν με τη διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης στη χώρα στα τέλη του 2011. Η υποχώρηση αυτή, πριν αποτυπωθεί στο πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, είχε εκδηλωθεί στη μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από την οποία εξοβελίστηκε κάθε αναφορά σε πολιτικές εκτός του μνημονιακού μονόδρομου. Ζητήματα που αποτελούσαν πεδία διαμάχης πριν μερικά χρόνια, όπως π.χ. το ζήτημα του χρέους και οι προτάσεις για διαγραφή του, δεν περιλαμβάνονται πλέον στη δημόσια συζήτηση, η οποία κυριαρχείται από φιλοκαπιταλιστικές θέσεις.

Τα βασικά συμπεράσματά μας για το αποτέλεσμα είναι τα εξής:

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο στη Νέα Δημοκρατία και η εργατική τάξη του γύρισε την πλάτη

Παρά το χαμήλωμα του ορίου ηλικίας στα 17 χρόνια, οι ψηφίσαντες ήταν ελαφρά λιγότεροι από το 2014 και περίπου 350.000 περισσότεροι σε σχέση με το Σεπτέμβρη του 2015.

Στα αξιοσημείωτα του εκλογικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών είναι και η σημαντική αύξηση σε λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια. Άκυρα και λευκά μαζί είναι πάνω από 260.000 και αποτελούν ιστορικό ρεκόρ σε οποιαδήποτε εθνική εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές εκλογές ή ευρωεκλογές). Αντίθετα, στις περιφερειακές εκλογές έχουμε μείωση των λευκών και άκυρων και σε απόλυτο αριθμό και σε ποσοστό. Τα άκυρα πέφτουν στα 219.163 από 230.111 (3,77% από 3,78% το 2014) και τα λευκά σε 175.709 από 203.950 (3,02% από 3,35%). 

Στις ευρωεκλογές η ενίσχυση λευκών και άκυρων φαίνεται να είναι ομοιόμορφη, χωρίς κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση ανάμεσα σε εργατικές, μικροαστικές και αστικές περιοχές.

Οι ψήφοι που συγκέντρωσε η Νέα Δημοκρατία (1.873.080) ήταν αρκετοί για να της χαρίσουν μια νίκη με μεγάλη ποσοστιαία διαφορά, όμως υπολείπονται των 2 εκατομμυρίων που φαίνεται να είναι αξεπέραστο όριο για το πρώτο κόμμα στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ απέχουν και από την εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ το Σεπτέμβρη του 2015 (1.926.526) και δείχνουν ότι η νίκη της οφείλεται κυρίως στην αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα εκλογικά αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χάνει 175.000 ψήφους από τις ευρωεκλογές του 2014 και 580.000 ψήφους σε σύγκριση με το αποτέλεσμά του το Σεπτέμβρη του 2015, δείχνουν, σε σύγκριση με το Σεπτέμβρη του 2015, μια ομοιόμορφη πτώση με πολύ μικρές διαφοροποιήσεις σε απόλυτο αριθμό ψήφων ανεξάρτητα από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής. Σε σύγκριση με τις Ευρωεκλογές του 2014, η πτώση είναι ελαφρά μεγαλύτερη σε αστικές/μικροαστικές περιοχές.

Αντίστοιχα, η Νέα Δημοκρατία καταγράφει ισχυρή άνοδο σε απόλυτο αριθμό ψήφων σε σύγκριση με το 2014, η οποία δείχνει να είναι μεγαλύτερη ποσοστιαία στις εργατικές περιοχές.
Τα εκλογικά αποτελέσματα σε συνάρτηση με τα δημοσκοπικά ευρήματα για το υψηλό ποσοστό συσπείρωσης της ΝΔ, δείχνουν ότι η ΝΔ κατάφερε να στρατεύσει σχεδόν το σύνολο της κοινωνικής βάσης της, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ότι υπήρξε σημαντική μετακίνηση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Νέα Δημοκρατία.

Η Νέα Δημοκρατία στηρίχτηκε αποφασιστικά από αστούς και μικροαστούς για τους οποίους η ΝΔ είναι το βασικό τους πολιτικό κόμμα και γι’ αυτό μπόρεσε να αντέξει στην πολιτική κρίση. Κατάφερε επίσης να κερδίσει σημαντικό τμήμα ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και των μισθωτών που πήγαν τελικά στην κάλπη και δεν έριξαν άκυρο ή λευκό ψηφοδέλτιο.

Στις περιφερειακές εκλογές, τα ψηφοδέλτια που στηρίζει η ΝΔ εκτοξεύονται στο 43,56% από 26,32% το 2014 (χωρίς να υπολογίζουμε τα «αντάρτικα» ψηφοδέλτια). Η αύξηση είναι περίπου 870.000 ψήφοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει σε 4 περιφέρειες με κοινό υποψήφιο με το ΚΙΝΑΛ. Αν προσμετρήσουμε όλους τους ψήφους αυτών των ψηφοδελτίων στο ΣΥΡΙΖΑ, τότε ανεβαίνει από 17,76% το 2014 σε 21,42%. Αν βγάλουμε αυτές τις περιφέρειες, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει 16,24% από 18,21% το 2014 στις ίδιες περιφέρειες. Από αυτά τα στοιχεία, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ενισχύσει την κοινωνική του δικτύωση και η εκλογική του επιρροή έγινε και πάλι βορά των τοπικών δικτύων στις περιφερειακές εκλογές.

Η κοινή κάθοδος με το ΚΙΝΑΛ είχε αποτέλεσμα τη νίκη στην περιφέρεια της Κρήτης και την είσοδο στον 2ο γύρο στη Δυτική Ελλάδα και μάλλον δείχνει μια πορεία συνεργασίας, προς την οποία φαίνεται να κινείται η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ μετά την εκπαραθύρωση Βενιζέλου. Η τακτική της σύμπλευσης με το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σωτήρια για το ΚΙΝΑΛ, καθώς θα ξεπλυθεί (με τη βοήθεια και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ) από το κυβερνητικό του παρελθόν και τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, θα μπορέσει να επωφεληθεί από τα αντιδεξιά αντανακλαστικά μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος και θα επιχειρήσει να λεηλατήσει το ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιώντας και την οργανωτική του ισχύ.

Παρά το ότι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η θέση του σαν δεύτερου πόλου στο αστικό κομματικό σύστημα, παραμένει πηγή ανισορροπίας λόγω της ισχνής του οργανωτικής παρουσίας. Έτσι, ενώ η Νέα Δημοκρατία επιβίωσε της κρίσης και παραμένει ο βασικός πόλος του αστικού κομματικού συστήματος, στο χώρο της κεντροαριστεράς θα υπάρξει διαπάλη για τον σχηματισμό ενός δεύτερου αξιόπιστου αστικού κομματικού πόλου.

Όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να ανακάμψει εκλογικά, χωρίς όμως να καταγράφει ισχυρή δυναμική.

Ο βασικός λόγος της μεγάλης διαφοράς είναι η κατακόρυφη πτώση των ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει ότι απέτυχε να συγκινήσει το εκλογικό του κοινό.

Οι λόγοι της αδιαφορίας της εργατικής τάξης για το νικητή των εκλογών, βρίσκονται στην ίδια την πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Τα υπερδιογκωμένα πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση, τα έχει νιώσει ο εργαζόμενος κόσμος στην πλάτη του σε όλες τις εκφράσεις της παρουσίας του κράτους: στην δημόσια υγεία, την παιδεία, τις διαλυμένες δημόσιες συγκοινωνίες, κ.ο.κ.

Αλλά και την υποτιθέμενη φιλολαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ επίσης την έχουν νιώσει οι εργαζόμενοι σε κρίσιμα μέτωπα, στα οποία η κυβέρνηση λειτούργησε σαν τσιράκι των κεφαλαιοκρατών κόβοντας και ράβοντας νόμους κατά παραγγελία τραπεζιτών, βιομηχάνων κι εργολάβων πιέζοντας τους εργαζόμενους και φέρνοντάς τους προ τετελεσμένων (π.χ. αποσχίσεις στις τράπεζες).

Είναι μάλλον μάταιη η προσπάθεια μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αγνών αγωνιστών που προέρχονται από την Αριστερά, να στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές μπροστά στον κίνδυνο μιας ακραία φιλελεύθερης κυβέρνησης. Εκτιμάμε ότι η προσπάθειά τους να πείσουν την εργατική τάξη να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, δύσκολα θα σημειώσει επιτυχία, καθώς έχει σαν βασικό αντίπαλο τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ και τα πεπραγμένα του.

2. Η αναμενόμενη συμπίεση της Αριστεράς

Οι εκλογές αυτές όπως και οι επόμενες έχουν απολογιστικό χαρακτήρα για όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς που έπαιξαν ρόλο και φέρουν ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση ήττας, καθώς η εκλογική τους καταγραφή είναι αποτέλεσμα της πολιτικής τους σε ολόκληρη την περίοδο αυτού του πρώτου μνημονιακού κύκλου που άνοιξε το 2010.

Στις ευρωεκλογές, οι δυνάμεις στα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ χάνουν το 1/4 των ψήφων τους, πέφτοντας από τις 515.000 ψήφους τον Σεπτέμβριο του 2015 σε 388.000 και καταγράφοντας ποσοστό 6,85% από 9,5% το 2015. Οι απώλειες αυτές οφείλονται κυρίως στην κατακόρυφη πτώση της ΛΑΕ που χάνει 120.000 από τους 155.000 ψήφους της. Η μετακίνηση τμήματος των ψηφοφόρων της ΛΑΕ σε ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάλυψε εν μέρει τις απώλειες αυτών των δυνάμεων προς ΣΥΡΙΖΑ – Λευκό – Άκυρο – Αποχή.

Το ΚΚΕ κερδίζει περίπου 2.000 ψήφους σε σύγκριση με το Σεπτέμβριο του 2015, αλλά χάνει σχεδόν 50.000 σε σύγκριση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2014, όταν και είχε καταγράψει ιστορικό χαμηλό σε εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τόσο στο ποσοστό (6,11%), όσο και σε απόλυτο αριθμό ψήφων (349.000). Πλέον καταγράφει νέο ιστορικό χαμηλό σε ευρωεκλογές και σε ποσοστό (5,45%) και σε απόλυτο αριθμό ψήφων (302.000). Μάλιστα, η σύγκριση με τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις προ κρίσης (βουλευτικές εκλογές 2009: 585.000 ψήφους και 8,45%) δείχνουν ότι η επιρροή του έχει συρρικνωθεί δραματικά σαν συνέπεια της αδυναμίας του να απαντήσει στα ζητήματα που τέθηκαν την περίοδο της κρίσης. Το ΚΚΕ βγαίνει από την περίοδο αυτή τραυματισμένο και ηττημένο και κυρίως με ανεπανόρθωτα πλήγματα στο κύρος του στην εργατική τάξη και την ηθική ακτινοβολία που το χαρακτήριζε σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Στις εκλογές αυτές έχασε ψήφους προς τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ και κατά πάσα πιθανότητα θα συμπιεστεί κι άλλο στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Το πρωτοφανές στην ιστορία του κόμματος, ρήγμα στο δημοψήφισμα του 2015, ανάμεσα στην ηγεσία του και την εκλογική του βάση, καθιστά πιο ασταθή από κάθε προηγούμενη περίοδο την εκλογική του επιρροή.

Πτώση εμφανίζουν και τα ψηφοδέλτιά του στις περιφέρειες χάνοντας 127.000 ψήφους και σχεδόν 2% (6,86% από 8,81% το 2014).

Αξιοσημείωτο είναι και ότι στους δήμους εκείνους που τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ συμμετέχουν στον 2ο γύρο, πέφτει σε σύγκριση με το 2014 σε απόλυτο αριθμό ψήφων και στους 5 δήμους, ενώ έχει μικτά αποτελέσματα σε σύγκριση με το 2015.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Λαϊκής Ενότητας είναι καταστροφικό και μάλλον βάζει οριστική ταφόπλακα στο συγκεκριμένο μόρφωμα. Η ΛΑΕ σέρνει τα βαρίδια της καταστροφικής της στάσης το καλοκαίρι του 2015, όταν, αντί να ανατρέψει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ψήφιζε το 3ο μνημόνιο, επέλεξε τη στάση «στηρίζουμε την κυβέρνηση, καταψηφίζουμε τα μνημόνια», αποδεικνύοντας ότι δεν είχε κανένα συγκεκριμένο σχέδιο να προτείνει. Αυτό αποδείχτηκε ακόμα περισσότερο στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν απέφυγε συστηματικά να προτείνει οποιοδήποτε σχέδιο εξόδου από τα μνημόνια κι επέλεξε να πολιτευτεί με την «ηθική ακτινοβολία» των στελεχών που παράτησαν τις καρέκλες τους για να μην ψηφίσουν μνημόνια. Στην πορεία συγκρότησής της διατύπωσε μια ανεδαφική πολιτική πρόταση που δεν κατάφερε να πείσει και να συγκεντρώσει ευρύτερες δυνάμεις. Στην τελική ευθεία των πρόσφατων ευρωεκλογών επανέφερε την αποτυχημένη γραμμή του Σεπτέμβρη του 2015 με την αφίσα «Εμείς δεν προδώσαμε το ΟΧΙ». Η πλήρης αποτυχία της ΛΑΕ να διατυπώσει ένα πειστικό και συγκροτημένο σχέδιο, οδήγησε σε πολιτικές ακροβασίες και πολιτικάντικες κινήσεις (π.χ. φλερτάρισμα με τον εθνικισμό, καταδίκη της συμφωνίας των Πρεσπών από τα δεξιά) που αποσυσπείρωσαν ακόμα περισσότερο το δυναμικό της. Την ευθύνη για την οριστική αποτυχία της ΛΑΕ μοιράζονται όλες οι δυνάμεις που στήριξαν την πορεία αυτή με την έγκριση των θέσεων της 1ης (και μάλλον τελευταίας) συνδιάσκεψής της.

Στις περιφερειακές εκλογές τα ψηφοδέλτιά της παίρνουν 88.000 ψήφους και 1,63%.

Πίεση εκλογική δέχτηκε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς, σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές του 2015, χάνει το 1/5 των ψήφων της (περίπου 10.000) και σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 2014 (όταν στηριζόταν και από δυνάμεις που αργότερα μεταπήδησαν στη ΛΑΕ) χάνει περίπου 5.000 ψήφους.

Απώλειες έχει και στις περιφερειακές εκλογές όπου τα ψηφοδέλτιά της χάνουν περίπου 40.000 ψήφους ή το 1/3 των ψήφων που είχαν το 2014, ενώ το ποσοστό τους πανελλαδικά υποχωρεί στο 1,63% από 2,27% το 2014, πέφτοντας κάτω και από το 1,87% του 2010.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκροτήθηκε στο ξεκίνημα της κρίσης το 2009 και αποτέλεσε σε ολόκληρη την δεκαετία μια σχετικά μαζική οργανωμένη έκφραση του αριστερού κινηματισμού, με βασική θέση μέχρι και σήμερα ότι οι αγώνες μπορούν να ανατρέψουν τα μνημόνια και μπορούν ακόμα και να επιβάλουν πλευρές του μεταβατικού προγράμματος. Απέτυχε να αναγνώσει με επάρκεια την περίοδο γι’ αυτό παρά τη συμβολή των μελών και στελεχών της στους αγώνες, ούτε προσπάθησε να στρέψει τις εξελίξεις σε επαναστατική κατεύθυνση, ούτε απασχολήθηκε με το ζήτημα της διεκδίκησης της εξουσίας, αλλά ούτε αφήνει πίσω της κάποια αξιόλογη παρακαταθήκη από άποψη πολιτικών και θεωρητικών κειμένων. Η διάσπαση των ψηφοδελτίων της στους βασικούς δήμους (Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη) δείχνει ότι για το υπόλοιπο του βίου της θα λειτουργήσει σαν εκλογική λίστα.

Η Αριστερά στο σύνολό της πληρώνει:

-τη λάθος ανάγνωση της κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής που ήταν η μοναδική δυνατή απάντηση της αστικής τάξης στην κρίση.

-την αδυναμία της να διεκδικήσει την εξουσία, ζήτημα που ούτε καν το έβαλε στην οπτική της, παρόλο που ήταν ο μοναδικός δυνατός δρόμος για να ανατραπεί το μνημονιακό καθεστώς.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς δεν έχουν τα εργαλεία για να αναλύσουν τις αιτίες της ήττας. Γι’ αυτό και η συζήτηση που ήδη έχει ανοίξει δεν μπορεί να ξεφύγει από το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκαν αυτές οι δυνάμεις και μοιραία θα εξαντληθεί σε δευτερεύουσες πλευρές (π.χ. πολιτική συνεργασιών, ανάγκη ανασυγκρότησης του κινήματος). Τα πρώτα δείγματα που έχουμε αυτό επιβεβαιώνουν, με τις πραγματικές αιτίες της ήττας να μένουν προς το παρόν στο απυρόβλητο.

3. Η άκρα δεξιά

Στα θετικά του εκλογικού αποτελέσματος είναι η εκλογική κατακρήμνιση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής. Στις περιφερειακές εκλογές τα ψηφοδέλτιά της χάνουν 260.000 ψήφους και πέφτουν κατά 4,44% (στο 3,65% από 8,09%). Η εκλογική της πτώση είναι συνέπεια της οργανωτικής της διάλυσης στην οποία συνέβαλε η πίεση του αντιφασιστικού κινήματος, η δολοφονία των δύο μελών της στο Νέο Ηράκλειο και οι δικαστικές διώξεις για τη δολοφονία Φύσσα και άλλες δολοφονικές ενέργειες στις οποίες εμπλέκονται οι ναζί.

Ωστόσο, η εκτόξευση του νέου ακροδεξιού μορφώματος με αρχηγό τον απατεώνα Βελόπουλο, διατηρεί τα συνολικά ποσοστά της άκρας δεξιάς σε υψηλά επίπεδα, όπως επίσης και η (επαν)εμφάνιση και άλλων τέτοιων δυνάμεων (ΛΑ.Ο.Σ., Νέα Δεξιά, Εθνικό Μέτωπο κ.ά.) Συνολικά, τα αποτελέσματα δεν δείχνουν καθίζηση της ακροδεξιάς αλλά μάλλον περαιτέρω φούσκωμά της, μαζί με ενίσχυση του εθνικισμού και του ανορθολογισμού. Αυτές οι τάσεις εκτράφηκαν από τα αστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ) αλλά ακόμα και από αριστερά κόμματα που υιοθέτησαν ανορθολογικές και αντιδραστικές απόψεις (π.χ. για το Μακεδονικό).

4. Η επιστροφή των δημοσκοπήσεων

Όπως προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα, οι μετρήσεις των βασικών εταιρειών δημοσκοπήσεων κατάφεραν να το προβλέψουν με αρκετά μεγάλη ακρίβεια. Δεν αστόχησαν στη μεγάλη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κατάφεραν να προβλέψουν την πτώση της Χρυσής Αυγής, της οποίας το αποτέλεσμα πάντα υποεκτιμούσαν, και προέβλεψαν ακόμα και την άνοδο του κόμματος Βελόπουλου. Το στοιχείο αυτό αποτελεί δείγμα επιστροφής στην πολιτική ομαλότητα και κανονικότητα. Πέρασε η περίοδος των μεγάλων πολιτικών ανατροπών, της εκλογικής ρευστότητας και της οργισμένης αντισυστημικής ψήφου που ήταν δύσκολα προβλέψιμη και ξέφευγε από την οπτική των δημοσκοπήσεων.

5. Η επόμενη μέρα

Συνολικά, η εργατική τάξη, το κίνημά της και οι οργανώσεις της, βρίσκονται σε κατάσταση ήττας. Αυτό εκφράζεται:

-με την πολιτική κυριαρχία των μνημονιακών δυνάμεων, όπως αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα των εκλογών,

- με την υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος της εργατικής τάξης, όπως εκφράζεται μέσα από την αποδυνάμωση των σωματείων και από τις εκφυλιστικές διαδικασίες εκλογής ηγεσιών από την αστική δικαιοσύνη,

-με την καθίζηση της επιρροής των αριστερών πολιτικών δυνάμεων.

Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας των οργανώσεων της εργατικής τάξης να απαντήσουν στην κρίση από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και να οργανώσουν την αντεπίθεση της εργατικής τάξης. Οργανώσεις της εργατικής τάξης, σωματεία και κόμματα, που δεν μπορούν να προστατέψουν την εργατική τάξη, ούτε να καθοδηγήσουν τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, δεν έχουν αξία χρήσης για την εργατική τάξη. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγηθούν στον εκφυλισμό και την ανυποληψία.

Συνέπεια αυτών των εξελίξεων δεν είναι μόνο η αδυναμία απάντησης του εργατικού κινήματος και της αριστεράς στην κατά μέτωπο επίθεση που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη την τελευταία δεκαετία. Είναι και το γεγονός ότι έχει συσσωρευτεί ένα δυναμικό αγωνιστών που δεν καλύπτεται από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Κατά περίσταση μπορεί να δίνει την ψήφο του στη μια ή στην άλλη αριστερή δύναμη χωρίς να πιστεύει καμιά τους. Ακόμα και αγωνιστές με στενότερους οργανωτικούς δεσμούς δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι με την κατάσταση που επικρατεί.

Παρά την πολιτική κυριαρχία των αστικών και μικροαστικών πολιτικών δυνάμεων, ούτε η αστική τάξη θα έχει έναν εύκολο δρόμο. Περαιτέρω αντιλαϊκά μέτρα δεν θα περάσουν χωρίς αντιστάσεις. Επίσης, ο ελληνικός καπιταλισμός δεν φαίνεται να βγαίνει από την κρίση –αντιθέτως, η πιθανότητα νέας παγκόσμιας ύφεσης θα συμπαρασύρει και την Ελλάδα, βάζοντας σε κίνδυνο την προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και οδηγώντας την σε νέα αδυναμία αποπληρωμής του χρέους.

Η νίκη της αστικής τάξης, που θα επισφραγιστεί και στις ερχόμενες εθνικές εκλογές με την κυριαρχία των μνημονιακών δυνάμεων, φυσικά και δεν μπορεί να ανακόψει ή να καταργήσει την ταξική πάλη. Το αποτέλεσμα της ταξικής πάλης καθορίζεται από την ετοιμότητα του στρατοπέδου της εργατικής τάξης, το οποίο χρειάζεται επείγουσα ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα. Από τη μεριά μας, θα προσπαθήσουμε να συμβάλουμε σε αυτήν τη διαδικασία, παρεμβαίνοντας στο μέτρο των δυνάμεών μας στη συζήτηση που μοιραία θα ενταθεί μετά και τις εκλογές της 7ης Ιούλη.

Η Πολιτική Επιτροπή της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ