Τιμούμε την μνήμη του Ν. Τεμπονέρα!

Τιμούμε τους νεκρούς της εργατικής τάξης!

Να ανατρέψουμε το σύστημα που γεννάει δολοφόνους! Να τσακίσουμε κράτος και παρακράτος!

Ο Νίκος Τεμπονέρας, που δολοφονήθηκε το βράδυ της 8ης Γενάρη του 1991, δεν ήταν ένας συνηθισμένος αγωνιστής καθηγητής που δολοφονήθηκε στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τους μαθητές του, αλλά ένας κομμουνιστής, ένας επαναστάτης. Είναι έμπνευση για τους κομμουνιστές και η θυσία του αποτελεί υπόμνηση ότι οι κομμουνιστές δρουν στο υπάρχον κίνημα του σήμερα για να υπερασπίσουν «τα συμφέροντα του εργατικού κινήματος στην ολότητά του». Είναι έμπνευση όμως και για κάθε καθηγητή, εργαζόμενο, νέο που βιώνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση του καπιταλισμού και αντιλαμβάνεται την ανάγκη να αντισταθεί.

 Ιδιαίτερα σήμερα που η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός της χώρας μας αισθάνονται ηττημένοι και απογοητευμένοι, καθώς οι προηγούμενοι αγώνες τους ενάντια στα μνημόνια αποδείχτηκαν ανήμποροι να βελτιώσουν τους υλικούς όρους διαβίωσή τους, αντίθετα αυτοί χειροτερεύουν ραγδαία, υπάρχει ανάγκη να γενικεύσουμε την εμπειρία του κινήματος του 1990-91 στο οποίο έδρασε ο Ν. Τεμπονέρας. Και τότε η κυβέρνηση του Κων. Μητσοτάκη προχωρούσε από νίκη σε νίκη στις επιθέσεις της στο εργατικό κίνημα. Την ίδια στιγμή η πρόσφατη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και των άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, η παράδοσή τους στον καπιταλισμό και τα αδιέξοδα της Αριστεράς στην Ελλάδα, που κορυφώθηκαν με τη συμμετοχή των κομμουνιστών σε αστικές κυβερνήσεις, άφηναν χωρίς επαναστατική προοπτική το εργατικό και νεολαΐστικο κίνημα. Και όμως, κόντρα σε όλα αυτά, η δυσαρέσκεια κυρίως των εργατικών μαζών θα στηρίξει το κίνημα στους χώρους της εκπαίδευσης που θα γιγαντωθεί. Η κυβερνητική επίθεση στο κίνημα θα οδηγήσει στη δολοφονία του Τεμπονέρα αποδεικνύοντας ότι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι παρά καλυμμένη δικτατορία της αστικής τάξης. Παρά τις άμεσες νίκες που σημειώθηκαν από το κίνημα εκείνο (παραίτηση του Υπ. Παιδείας Κοντογιαννόπουλου, απόσυρση του νομοσχεδίου του, καταδίκη του άμεσου αυτουργού της δολοφονίας Καλαμπόκα), αποδείχτηκε ότι οι νίκες αυτές ήταν προσωρινές (τα νεοφιλελεύθερα μέτρα στην εκπαίδευση έχουν γίνει πραγματικότητα, ο Κοντογιαννόπουλος μεταπήδησε στο ΠΑΣΟΚ και ο Καλαμπόκας κυκλοφορεί ελεύθερος).

Σήμερα οι οργανώσεις της εργατικής τάξης, πολιτικές και συνδικαλιστικές, βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας και δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εργαζόμενους από τις επιθέσεις των καπιταλιστών. Η εργοδοσία αυθαιρετεί και έχει στη φαρέτρα όλη την αντεργατική νομοθεσία που ήρθε πακέτο με τα δάνεια και τα Μνημόνια. Όμως, η εργατική και λαϊκή δυσαρέσκεια, αργά ή γρήγορα, θα βρει διέξοδο. Καθήκον μας είναι να μετατρέψουμε τη δυσαρέσκεια, την οργή, τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε πολιτικό αγώνα για την εξουσία, για την ανατροπή της αστικής κυριαρχίας, να αγωνιστούμε όχι απλώς στα πλαίσια ενός αγωνιστικού ρεφορμισμού αλλά επαναστατικά.

Σήμερα οι οργανώσεις και τα κόμματα της Αριστεράς δεν λειτουργούν στη βάση μια τέτοιας προοπτικής. Βρίσκονται ακόμα υπό το βάρος της ήττας του καλοκαιριού του 2015 και κλωθογυρίζουν τα πολιτικά τους προγράμματα αποζητώντας την ηθική ικανοποίηση του «τα λέγαμε σωστά». Μια τέτοια στάση επιτείνει την ήττα όλων των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς και την ήττα συνολικά της εργατικής τάξης και των οργανώσεων της.

Η πραγματοποίηση πραγματικών βημάτων προς την κατεύθυνση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της οργάνωσης της επαναστατικής πολιτικής πρωτοπορίας του, είναι μονάχα προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, προς όφελος της επανάστασης στην Ελλάδα. Κάθε βήμα πίσω από αυτό το καθήκον θα κρίνει όχι μόνο το ρόλο, αλλά ίσως και την άμεση ύπαρξη της επαναστατικής αριστεράς και των κομμουνιστών στην Ελλάδα. Κάθε βήμα προς τα μπρος θα μας φέρνει πιο κοντά στην τελική δικαίωση της θυσίας του Νίκου Τεμπονέρα και των χιλιάδων αγωνιστών που σύνδεσαν και έχασαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης. Γιατί η μνήμη του Τεμπονέρα, όπως και όλων των δολοφονημένων επαναστατών, παραμένει ζωντανή όχι στους αγώνες γενικά και αόριστα αλλά στην πάλη για την νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, της ανατροπής του καπιταλισμού, πρέπει να οργανώσουν τις προσπάθειες τους οι διάσπαρτες δυνάμεις των κομμουνιστών και των επαναστατικών δυνάμεων. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να παίξουν ρόλο όλες οι δυνάμεις που έχουν αναφορά στην εργατική τάξη.

Άμεσα πρέπει να οργανωθούν οι αγώνες για την ανατροπή των μνημονιακών μέτρων:

• Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με πραγματικές αυξήσεις, αύξηση του κατώτατου μισθού (750 ευρώ), μείωση του όριο συνταξιοδότησης, 7ωρο-35ωρο-5ήμερο, ασφαλιστικά δικαιώματα, παιδεία, υγεία, πρόνοια. Πληρωμή των δεδουλευμένων.
• Απαγόρευση των απολύσεων. Καμία διαθεσιμότητα /απόλυση.
• Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για όλους τους εργάτες ανεξάρτητα  έθνους,  θρησκείας  και χρώματος.

Το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα περιλαμβάνει:

• Άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους, εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Έξοδο απ’ την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αποδέσμευση απ’ όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - μηχανισμούς, όπως είναι το Δ.Ν.Τ., το ΝΑΤΟ κ.α.
• Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και των μεγάλων επιχειρήσεων και λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο.
• Χωρισμό κράτους-εκκλησίας, από-υπαλληλοποίηση των ιερέων και της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, δήμευση της περιουσίας της.
• Τσάκισμα του φασισμού και της κρατικής τρομοκρατίας.

 

Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να υλοποιηθεί από θέση εξουσίας και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κατατείνουν οι προσπάθειες των κομουνιστών και συνολικά του εργατικού κινήματος. Αιώνια τιμή στο Νίκο Τεμπονέρα και σε όλους τους νεκρούς μας.

 

8.1.2019

Κομμουνιστική Οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ