Ανατολίτικο παζάρι για την ψήφο των αποδήμων

Το παζάρι που κάνει αυτές τις μέρες το ΚΚΕ με την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Υπουργό της, πρώην γραμματέα του Κ.Σ. της ΚΝΕ, Θεοδωρικάκο, θα έκανε να αισθάνονται ανεπαρκείς ακόμα και οι περίφημοι για τα παζαρέματά τους ανατολίτες έμποροι.

Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει κάποιο πρόβλημα να ομολογήσει δημόσια το παζάρι που διεξάγει με την κυβέρνηση:

«..Εφόσον υπάρξει ρητή δέσμευση της κυβέρνησης περί μη αύξησης του κατώτατου ορίου εισόδου των κομμάτων στη Βουλή (καθώς η διαδικασία τροποποίησης του εκλογικού νόμου δεν έχει ολοκληρωθεί), αλλά και εφόσον συμπεριληφθεί στο υπό αναθεώρηση άρθρο 54 του Συντάγματος η ρητή αναγνώριση της ύπαρξης πραγματικού οικονομικού και κοινωνικού δεσμού με την Ελλάδα για τη διευκόλυνση της άσκησης του δικαιώματος της ψήφου στους εκτός επικράτειας εκλογείς, διαμορφώνονται προϋποθέσεις για θετική στάση του ΚΚΕ στην ψηφοφορία»!

( Ριζοσπάστης, Σάββατο 23 - Κυριακή 24 Νοέμβρη 2019)

Η κυβέρνηση κατέληξε στο τελικό κείμενο με γνώμονα το συμφέρον της, εκλογικό και πολιτικό. Το εκλογικό έχει να κάνει με τις ψήφους των αποδήμων και το πολιτικό με το ότι η πρόταση νόμου για την ψήφο των αποδήμων φιλοδοξεί να υπερψηφιστεί από όλα τα κόμματα και όλους τους βουλευτές του κοινοβουλίου πράγμα που συμβαίνει σπανιότατα. Αυτό για την κυβέρνηση της ΝΔ θα αποτελέσει μια τεράστια πολιτική επιτυχία, η οποία θα πιστωθεί σε αυτήν και στον αρμόδιο Υπουργό της, Θεοδωρικάκο, ο οποίος όπως προείπαμε διατέλεσε και Γραμματέας του Κ.Σ. της ΚΝΕ στην περίοδο 1990-91, μετά την διάσπασή της το1989.

Χαράς ευαγγέλια για το πολιτικό σύστημα! Επιτέλους βρήκαν όλα τα κόμματα κοινό τόπο! Δεν μένει παρά να αναφωνήσουμε όλοι μαζί: Ζήτω το Έθνος!

(Στην λογική της Εθνικής ομοψυχίας σύρθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος, μετά τις αρχικές αντιρρήσεις του, τώρα εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως, λέγοντας  στους απόδημους ότι η κυβέρνηση τους κοροϊδεύει, αφού θα ψηφίζουν ΜΟΝΟ όσοι έφυγαν από την Ελλάδα μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’80!)

Αχρείαστη είναι η επιχειρηματολογία της ηγεσίας του ΚΚΕ σε σχέση με την επιμονή της για τη βελτίωση της εν λόγω πρότασης νόμου με βάση τα κριτήρια του ΚΚΕ: «Κάτω και από αυτήν την επιμονή, [ενν. των κριτηρίων που προβάλλει το ΚΚΕ] στο τελικό κείμενο της πρότασης νόμου, όπως κατατέθηκε την Πέμπτη, έχουν συμπεριληφθεί με αρτιότερο τρόπο αυτά τα κριτήρια.» (ό.π.)

Προκύπτουν αβίαστα κάποια ερωτήματα:

1)      Εφόσον το ΚΚΕ κρίνει πως τα κριτήρια που αυτό έθεσε πάρθηκαν υπ’ όψιν από την κυβέρνηση, και άρα η πρόταση νόμου για την ψήφο των αποδήμων είναι σωστή, τότε δεν θα έπρεπε να  υπερψηφίσει την πρόταση αυτή καθαυτή, χωρίς ανταλλάγματα; Τι σχέση έχει η ψήφος των αποδήμων με την αύξηση ή όχι του ελάχιστου εκλογικού ποσοστού για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή;

2)      Αν η κυβέρνηση δεν δεσμευόταν «περί μη αύξησης του κατώτατου ορίου εισόδου των κομμάτων στη Βουλή», τότε η πρόταση νόμου για την ψήφο των αποδήμων δεν θα διαμόρφωνε προϋποθέσεις για την υπερψήφισή της από το ΚΚΕ, εφόσον «στο τελικό κείμενο της πρότασης νόμου, όπως κατατέθηκε την Πέμπτη, έχουν συμπεριληφθεί με αρτιότερο τρόπο αυτά τα κριτήρια»;

Το ΚΚΕ υπαναχώρησε από προηγούμενες θέσεις του, όπως τις περιέγραψε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Γκιόκας, το 2012, σε ανάλογη προσπάθεια που είχε κάνει τότε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να επιβάλλει την ψήφο των αποδήμων. Σύμφωνα με την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, όπως παρουσιάζεται στο σχετικό ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη:

«Παρεμβαίνοντας στην ενημέρωση, ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Γκιόκας τόνισε ότι μια διαδικασία καθολικής ψήφου των ομογενών θα δημιουργήσει σοβαρό κίνδυνο διόγκωσης του εκλογικού σώματος από ψηφοφόρους που έχουν χάσει την επαφή τους με την ελληνική πραγματικότητα.

Θα προκύψει, είπε, αλλοίωση της πολιτικής βούλησης του ελληνικού λαού που ζει στη χώρα μας και το ποιος θα κυβερνήσει ή η σειρά των κομμάτων θα καθορίζεται από ανθρώπους δεύτερης ή τρίτης γενιάς, που δεν έχουν σχέση με τα εδώ προβλήματα.

Δεν είναι σωστό, τόνισε, να καθορίζονται τα πολιτικά πράγματα της χώρας από ένα εκλογικό σώμα που είναι ισοδύναμο με τους εδώ ψηφοφόρους και μάλιστα από αυτούς που στο κάτω-κάτω δεν θα υποστούν τις συνέπειες της όποιας πολιτικής τους επιλογής.

Εκτός των άλλων, συνέχισε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για το αδιάβλητο της όλης διαδικασίας που θα γίνει σε διάφορες χώρες του κόσμου, όπου τα κόμματα ή οι υποψήφιοι δεν θα έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους. Μάλιστα, είπε, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες ζουν Έλληνες και στις οποίες απαγορεύεται η δράση Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Καταλήγοντας, τόνισε ότι το ΚΚΕ δεν θα ήταν αντίθετο στο να εκλέγονται τρεις - τέσσερις - πέντε βουλευτές που προέρχονται από την ομογένεια, αρκεί να επιλυθούν τα τεχνικά προβλήματα και η εκλογή τους να μη διαμορφώνει τους πολιτικούς συσχετισμούς στη χώρα.»

(Έμφαση δικής μας. Ριζοσπάστης, Πέμπτη 25 Οχτώβρη 2012)

Αντί για «τρεις - τέσσερις – πέντε βουλευτές», η συμφωνία τώρα είναι να γίνει ισότιμη η ψήφος των απόδημων και να περιλαμβάνεται στο συνολικό αποτέλεσμα και να «διαμορφώνει τους πολιτικούς συσχετισμούς στη χώρα». Για το λόγο αυτό θα αυξηθούν από 12 σε 15 οι βουλευτές Επικρατείας.

Με την τωρινή της θέση και με το παζάρι που κάνει, η ηγεσία του ΚΚΕ, απεμπόλησε τη θέση του για απλή, άδολη και ανόθευτη αναλογική, που ήταν, υποτίθεται, πάγια θέση του, αφού η απλή αναλογική δεν συνάδει με το όριο του 3%, παρά μόνο με το μέτρο που προκύπτει από την διαίρεση των εγκύρων ψηφοδελτίων με τους 300 βουλευτές του κοινοβουλίου. Οι οποίοι 300 βουλευτές μπορούν να γίνουν 350 ή 400, παίρνοντας υπ’ όψιν την αύξηση των ψηφοφόρων που θα προκύψει με την ψήφο των αποδήμων, ενώ το σύνολο των βουλευτών θα πρέπει να πληρώνονται με το μέσο εργατικό μισθό.

Η ηγεσία του ΚΚΕ με την στάση της κινείται στη λογική που υποτίθεται πως καταπολεμά: ο σώζων εαυτόν σωθήτω! ΦΟΒΑΤΑΙ πως μπορεί να μείνει εκτός Κοινοβουλίου και για το λόγο αυτό είναι διατεθειμένη να κάνει παραχωρήσεις προκειμένου να μην αυξηθεί, ούτε να μειωθεί, το όριο εισόδου στη Βουλή. Τι και αν το όριο αυτό είναι αντιδημοκρατικό, τι και αν καθιστά ανισότιμη την ψήφο των πολιτών; Τι και αν γίνεται αντικείμενο συναλλαγής και αποτελεί και μέσο εκβιασμού; Αυτή την αντιδημοκρατική νομοθεσία και συμπεριφορά νομιμοποιεί έμπρακτα η ηγεσία του ΚΚΕ και μπαίνει και αυτή σε αυτό το παιγνίδι. Πράγμα που χωρίς αιδώ και με πολύ θράσος, ομολογεί δημόσια!

Αν μείνει το ΚΚΕ εκτός Βουλής, θα ευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το ίδιο. Τα διλήμματα που ήδη επεξεργάζεται να θέσει στην εργατική τάξη και στον κόσμο της αριστεράς θα αφορούν κυρίως αυτό του το φόβο, τον οποίο θα κυκλοφορήσει με τη μορφή του ερωτήματος: «μα, να μείνει το ΚΚΕ εκτός βουλής;».

Και πρέπει εμείς, υποτίθεται, να απαντήσουμε αρνητικά σε αυτό το ερώτημα.

Θα ρωτήσουμε, όμως, και εμείς με τη σειρά μας: αφού η ηγεσία του ΚΚΕ, σύμφωνα με τα λεγόμενα και τα γραφόμενά της, δεν προσδοκά τίποτα σημαντικό για την εξέλιξη της ταξικής πάλης από τις εκλογές, προς τι η πρεμούρα για το 3%;

Την ίδια στιγμή, όμως, που θα θέτει το δίλημμα, η ηγεσία του είναι διατεθειμένη (και το δείχνει), να κάνει (και κάνει) πλείστες όσες υποχωρήσεις για να εξασφαλίσει την επιβίωση του επαγγελματικού της μηχανισμού και την μακροημέρευσή της.

Αφού δεν έκανε τίποτα για την εργατική τάξη σε σχέση με την υλοποίηση της ιστορικής της αποστολής στην περίοδο της κρίσης, όταν η αστική εξουσία κινδύνεψε, αφού εγκατέλειψε την εργατική τάξη στο Δημοψήφισμα του ’15 να δώσει ΜΟΝΗ ΤΗΣ τη μάχη εναντίων όλων και αποστάτησε από αυτή τη μάχη εναντίων των «Μένουμε Ευρώπη», ντόπιων και ξένων, αφού συμφώνησε στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών μετά το Δημοψήφισμα ότι δεν φεύγουμε από την Ευρωζώνη, η τωρινή υπαναχώρηση φαντάζει σαν μια φυσιολογική κανονικότητα.

Δημήτρης Κάβουρας