Πριν απ’ όλα θα θέ­λα­με να διευ­κρι­νί­σου­με ότι θα προ­τι­μού­σα­με και σαφώς θα ήταν πολύ πιο χρή­σι­μο, αυτή η συ­ζή­τη­ση να είχε ξε­κι­νή­σει με ευ­θύ­νη και με πρω­το­βου­λία των επι­τρο­πών που ορί­στη­καν στη Συν­διά­σκε­ψη του Νο­έμ­βρη για να ετοι­μά­σουν τις ει­ση­γή­σεις και προ­συ­νε­δρια­κό διά­λο­γο στις Πο­λι­τι­κές Επι­τρο­πές (Π.Ε.). Δε­δο­μέ­νου όμως ότι κάτι τέ­τοιο δεν έχει λάβει χώρα, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν έχει καν ορι­στεί μέχρι στιγ­μής η ημε­ρο­μη­νία της Ιδρυ­τι­κής Συν­διά­σκε­ψης, ανα­λαμ­βά­νου­με αυτήν την πρω­το­βου­λία, λόγω και της κρι­σι­μό­τη­τας των ζη­τη­μά­των, όπως προ­α­να­φέ­ρα­με.

Το­νί­ζου­με  ότι επι­θυ­μία μας είναι η συ­ζή­τη­ση αυτή να ανοί­ξει ορι­ζό­ντια με­τα­ξύ των μελών της ΛΑΕ, αφε­νός προ­κει­μέ­νου να δια­σφα­λι­στεί η συμ­με­το­χή και η έκ­φρα­ση όλων των από­ψε­ων και αφε­τέ­ρου προ­κει­μέ­νου να λει­τουρ­γή­σει ως έναυ­σμα, ώστε να ενερ­γο­ποι­η­θούν οι αντί­στοι­χες επι­τρο­πές, να ολο­κλη­ρώ­σουν τα κεί­με­να και να ορί­σουν ημε­ρο­μη­νία. Αυτή η ανά­γκη κρί­νε­ται αυτή τη στιγ­μή επι­τα­κτι­κή, αν μά­λι­στα λάβει κα­νείς υπόψη ότι η φυ­σιο­γνω­μία της ΛΑΕ μέχρι στιγ­μής επα­φί­ε­ται στις απο­φά­σεις και τις ανα­κοι­νώ­σεις μη εκλεγ­μέ­νων ορ­γά­νων, όπως και στους άτυ­πους κα­νό­νες εντός των Π.Ε., όπως έχουν δια­μορ­φω­θεί μέσω της πρα­κτι­κής και βάσει της εκά­στο­τε σύν­θε­σης.

 

Τα ση­μεία λοι­πόν που θε­ω­ρού­με κρί­σι­μα έχουν ως εξής:

 

Α. Ως προς τον τρόπο λει­τουρ­γί­ας:

 

1. Δεν έχου­με καμία αμ­φι­βο­λία ότι οι πά­γιες και αυ­το­νό­η­τες στην Αρι­στε­ρά αρχές για το ρόλο της βάσης και των πρω­το­βάθ­μιων ορ­γα­νώ­σε­ων θα απο­τυ­πω­θούν και στο μελ­λο­ντι­κό κα­τα­στα­τι­κό της ΛΑΕ. Θε­ω­ρού­με όμως κρί­σι­μο οι δια­τυ­πώ­σεις να πε­ρά­σουν στην πράξη και να μη μεί­νουν για μία ακόμη φορά στα χαρ­τιά –κι αυτό είναι ση­μα­ντι­κό να ξε­κι­νή­σει ήδη από τώρα. Για να μπο­ρέ­σουν στ’ αλή­θεια οι Πο­λι­τι­κές Επι­τρο­πές (Π.Ε.) να λει­τουρ­γή­σουν ως βάση συ­γκρό­τη­σης της ΛΑΕ, θα πρέ­πει να είναι κάτι πε­ρισ­σό­τε­ρο από απλός ιμά­ντας με­τα­βί­βα­σης της «γραμ­μής» και χώρος δια­μόρ­φω­σης «συ­σχε­τι­σμών», με γραμ­μι­κή εξάρ­τη­ση και ανα­φο­ρά προς τα «κε­ντρι­κά». Οι Π.Ε. θα πρέ­πει να απο­φα­σί­ζουν ελεύ­θε­ρα και δη­μο­κρα­τι­κά, να εκλέ­γουν τα δικά τους όρ­γα­να και να ενερ­γούν πο­λι­τι­κά στο χώρο ευ­θύ­νης τους (είτε χω­ρι­κό είτε επαγ­γελ­μα­τι­κό) με δικές τους απο­φά­σεις και πρω­το­βου­λί­ες –προ­φα­νώς βέ­βαια εντός του πο­λι­τι­κού πλαι­σί­ου όπως θα ορι­στεί και από το Ιδρυ­τι­κό Συ­νέ­δριο. Ήδη στις πε­ρι­πτώ­σεις όπου έχει εφαρ­μο­στεί μια τέ­τοια λει­τουρ­γία, έχει βρει με­γά­λη απή­χη­ση.

Πέρα από αυτό, ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία έχει η ορι­ζό­ντια επι­κοι­νω­νία των Π.Ε. με­τα­ξύ τους, καθώς και η ανά­δρα­σή τους με τα όρ­γα­να (Πο­λι­τι­κό Συμ­βού­λιο, Γραμ­μα­τεία), που δεν μπο­ρεί να είναι μόνο από πάνω προς τα κάτω, αλλά και το αντί­στρο­φο. Εξυ­πα­κού­ε­ται βέ­βαια ότι κάτι τέ­τοιο προ­ϋ­πο­θέ­τει κατ’ ελά­χι­στον και άμεσα την ανάρ­τη­ση όλων των ανα­κοι­νώ­σε­ων όλων των Π.Ε. στην ιστο­σε­λί­δα της ΛΑΕ, καθώς και την ορ­γά­νω­ση ενός δι­κτύ­ου με το οποίο θα μπο­ρούν μέλη και Π.Ε. να επι­κοι­νω­νούν και να αλ­λη­λε­πι­δρούν με­τα­ξύ τους. Ση­μα­ντι­κός σε αυτό το ση­μείο είναι ο τρό­πος κα­τα­νο­μής αρ­μο­διο­τή­των στα μέλη των Π.Ε., η οποία πρέ­πει να απο­φα­σί­ζε­ται από την ίδια την Π.Ε., με βάση τον πο­λι­τι­κό σχε­δια­σμό και τις ανα­γκαιό­τη­τες, για τον οποίο θα πρέ­πει να δοθεί ιδιαί­τε­ρη μέ­ρι­μνα ώστε να μην ανα­πα­ρα­χθούν τυχόν προ­γε­νέ­στε­ρες άτυ­πες ιε­ραρ­χί­ες και «επε­τη­ρί­δες».

Βέ­βαια, δεν μπο­ρού­με να πα­ρα­βλέ­ψου­με ότι ακόμη και σή­με­ρα τρέ­χουν πολύ σο­βα­ρά πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα. Συ­νε­πώς, ο τρό­πος ορ­γά­νω­σης και λει­τουρ­γί­ας δεν μπο­ρεί να με­τα­τε­θεί για τον χρόνο μετά τη διε­ξα­γω­γή της Συν­διά­σκε­ψης. Αντί­θε­τα, θε­ω­ρού­με ότι θα πρέ­πει άμεσα να εφαρ­μο­στούν μέτρα που θα επι­τρέ­πουν σε όλα τα μέλη να συμ­με­τέ­χουν ισό­τι­μα. Ζη­τού­με λοι­πόν το ορ­γα­νω­τι­κό να ανα­λά­βει την ενη­μέ­ρω­ση και τον συ­ντο­νι­σμό όλων των Π.Ε. και να θέσει τις βά­σεις ώστε να διε­ξά­γε­ται η ορι­ζό­ντια επι­κοι­νω­νία με­τα­ξύ τους. Ιδιαί­τε­ρη μέ­ρι­μνα θα πρέ­πει να δοθεί για την ενη­μέ­ρω­ση όλων των μελών σχε­τι­κά με τις απο­φά­σεις των Π.Ε. και των υπό­λοι­πων ορ­γά­νων, όπως και για τη διε­ξα­γω­γή ισό­τι­μου και ου­σια­στι­κού δια­λό­γου. Κυ­ρί­ως για να μην επα­να­λη­φθούν ξανά πε­ρι­στα­τι­κά, όπως αυτό με τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό της πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής. Να ση­μειω­θεί εδώ ότι ακόμη το Πο­λι­τι­κό Συμ­βού­λιο και η Γραμ­μα­τεία δεν έχουν πάρει θέση για ένα θέμα για το οποίο τους απευ­θύν­θη­καν πολ­λές Το­πι­κές Επι­τρο­πές της ΛΑΕ, με απο­φά­σεις τους.

 

2. Αν θέ­λου­με να χτί­σου­με μια άλλη αρι­στε­ρά, μα­κριά από το μο­ντέ­λο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που οδή­γη­σε σε αυτή τη χρε­ο­κο­πία, είναι ση­μα­ντι­κό να απο­φα­σί­σου­με και να δη­μιουρ­γή­σου­με έναν άλλο τρόπο συλ­λο­γι­κό­τη­τας. Χρεια­ζό­μα­στε συλ­λο­γι­κή ηγε­σία, και όχι «αρ­χη­γό». Το θέμα της συλ­λο­γι­κής ηγε­σί­ας όμως δεν είναι θέμα απλώς αριθ­μη­τι­κό. Είναι θέμα τρό­που λει­τουρ­γί­ας. Ένας δη­μο­κρα­τι­κός τρό­πος λει­τουρ­γί­ας και ισό­τι­μης πα­ρου­σί­ας στον δη­μό­σιο διά­λο­γο θα μας επι­τρέ­ψει και να ξε­φύ­γου­με από την ει­κό­να του «πρώην ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», ακόμη και του «καλού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», –καθώς σε κάθε πε­ρί­πτω­ση η ταύ­τι­ση με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δη­μιουρ­γεί συγ­χύ­σεις και αρ­νη­τι­κές εντυ­πώ­σεις, πράγ­μα που έχει επι­βε­βαιω­θεί και με το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών και δια­πι­στώ­νε­ται κα­θη­με­ρι­νά στην επαφή μας με τον κόσμο– και να δη­μιουρ­γή­σου­με μια νέα φυ­σιο­γνω­μία για την ΛΑΕ. Και αυτή η δια­δι­κα­σία είναι ανα­γκαίο να ξε­κι­νή­σει από τώρα, λχ με την ισόρ­ρο­πη εκ­προ­σώ­πη­ση στα ΜΜΕ –με προ­σο­χή ως προς την επι­λο­γή των εκ­πο­μπών– όλων των πο­λι­τι­κών απο­χρώ­σε­ων, των ηλι­κια­κών και κοι­νω­νι­κών κα­τη­γο­ριών.

 

 

 

Β. Ως προς τις συμ­μα­χί­ες

Στα συ­μπε­ρά­σμα­τα της Συν­διά­σκε­ψης του Νο­έμ­βρη, γρά­φα­με: «η ΛΑΕ ανα­λαμ­βά­νει την ευ­θύ­νη που της ανα­λο­γεί για την υπό­θε­ση της Αρι­στε­ράς με στόχο την ανα­συ­γκρό­τη­ση και επα­νί­δρυ­σή της. Θα πά­ρου­με πρω­το­βου­λί­ες για να βα­θύ­νει ο διά­λο­γος των αρι­στε­ρών, ρι­ζο­σπα­στι­κών, αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων, των δυ­νά­με­ων που αντι­λαμ­βά­νο­νται τη ση­μα­σία ενός με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος για την απαλ­λα­γή από τα μνη­μό­νια και το βρα­χνά του χρέ­ους και για τη ρήξη με την ευ­ρω­ζώ­νη. Στό­χος μας η δια­μόρ­φω­ση ενός κοι­νού πε­δί­ου, ενός «φό­ρουμ» δια­λό­γου και κοι­νών πρω­το­βου­λιών».

Στο επί­πε­δο αυτό δια­πι­στώ­νου­με ότι οι κι­νή­σεις που έχουν γίνει και οι πρω­το­βου­λί­ες που έχουν ανα­λη­φθεί δεν είναι επαρ­κείς και ικα­νο­ποι­η­τι­κές. Αντ’ αυτού, με τη συ­νέ­χι­ση των συ­νερ­γα­σιών με το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, σε κά­ποιες πε­ρι­πτώ­σεις στην αυ­το­διοί­κη­ση και τα σω­μα­τεία, δη­μιουρ­γού­με τις ακρι­βώς αντί­θε­τες εντυ­πώ­σεις, οι οποί­ες αξιο­λο­γού­νται αρ­νη­τι­κά από τους αν­θρώ­πους στους οποί­ους θέ­λου­με να απευ­θυν­θού­με. Το κοινό Δελ­τίο Τύπου με την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ από την άλλη συ­νά­ντη­σε την απο­δο­χή του κό­σμου, πράγ­μα που μας οδη­γεί στο να συ­μπε­ρά­νου­με ότι πρέ­πει να κα­τευ­θυν­θού­με προς τις συ­νερ­γα­σί­ες με ορ­γα­νώ­σεις και δυ­νά­μεις της αρι­στε­ράς με σαφές αντι­μνη­μο­νια­κό, αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο και αντι­συ­στη­μι­κό στίγ­μα.

 

Γ. Ως προς το θέμα του ευρώ και της Ε.Ε.

 

Έχει κα­τα­στεί πλέον σαφές στο σύ­νο­λο του ελ­λη­νι­κού λαού ότι ευ­ρω­ζώ­νη και μνη­μό­νια είναι άκρως συ­νυ­φα­σμέ­να, και ότι δεν νο­εί­ται έξο­δος από το Μνη­μό­νιο χωρίς ρήξη με την ευ­ρω­ζώ­νη και την Ε.Ε.. Η αμ­φί­ση­μη προ­ε­κλο­γι­κή ρη­το­ρι­κή επ’ αυτού του θέ­μα­τος, σε μια κοι­νω­νία που είναι πλέον συ­νει­δη­το­ποι­η­μέ­νη, συ­νέ­βα­λε φυ­σι­κά και στην εκλο­γι­κή απο­τυ­χία. Βέ­βαια, ανα­γνω­ρί­ζου­με ότι στις ανα­κοι­νώ­σεις και τις δη­μό­σιες πα­ρου­σί­ες των πε­ρισ­σό­τε­ρων στε­λε­χών το θέμα της εξό­δου από την ευ­ρω­ζώ­νη τί­θε­ται πλέον με σα­φή­νεια. Σε αυτή τη φάση όμως, θε­ω­ρού­με ότι είναι ανα­γκαίο να πά­ρου­με ξε­κά­θα­ρα θέση ότι η έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη ση­μαί­νει και σύ­γκρου­ση και έξοδο από την Ε.Ε..

Είναι ξε­κά­θα­ρο τι εί­δους ιμπε­ρια­λι­στι­κή ολο­κλή­ρω­ση είναι η Ε.Ε.. Η οδυ­νη­ρή εμπει­ρία της δήθεν «δια­πραγ­μά­τευ­σης» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τους «εταί­ρους» έχει κα­τα­γρα­φεί και στη συ­νεί­δη­ση του κό­σμου και δεν αφή­νει πε­ρι­θώ­ρια για άλλες υπο­σχέ­σεις «δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων» για να βγού­με από την ευ­ρω­ζώ­νη πα­ρα­μέ­νο­ντας στην Ε.Ε. σε συ­νεν­νό­η­ση με τους «εταί­ρους». Οι δε­σμεύ­σεις της Ε.Ε. δεν αφο­ρούν μόνο την ευ­ρω­ζώ­νη: τα ευ­ρω­ε­νω­σια­κά σύμ­φω­να, η TTIP, οι επι­τα­γές της ΚΑΠ, οι νο­μο­θε­σί­ες ενά­ντια στην ερ­γα­σία σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., το χτύ­πη­μα στα θε­μέ­λια της δη­μο­κρα­τί­ας, η συ­νερ­γα­σία με τη φα­σι­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση της Oυ­κρα­νί­ας, η στάση της Ε.Ε. στο προ­σφυ­γι­κό και πολλά άλλα, δεί­χνουν ότι δεν είναι απλώς ζή­τη­μα νο­μί­σμα­τος και ευ­ρω­ζώ­νης. Δεν μπο­ρεί η πο­λι­τι­κή λο­γι­κή μας να αφή­νει αυ­τα­πά­τες σχε­τι­κά με το ρόλο της Ε.Ε. ή αυ­τα­πά­τες περί μιας «άλλης Ε.Ε.», ούτε μπο­ρεί να κι­νεί­ται στη λο­γι­κή μιας «συ­ντε­ταγ­μέ­νης εξό­δου από το ευρώ», η οποία θα γίνει μέσα από μια συμ­φω­νία με το ευ­ρω­σύ­στη­μα και θα βα­σί­ζε­ται σε ευ­ρω­παϊ­κές χρη­μα­το­δο­τή­σεις. Το αλή­στου μνή­μης «Πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης», που βα­σι­ζό­ταν σε χρη­μα­το­δο­τή­σεις του ΕΣΠΑ, απο­τε­λεί ακρι­βές πα­ρά­δειγ­μα αυτού που οφεί­λου­με να απο­φύ­γου­με.

Ο φόβος εξό­δου από την ευ­ρω­ζώ­νη, τη Σέν­γκεν και όλες τις άλλες συν­θή­κες αξιο­ποι­ή­θη­κε το κα­λο­καί­ρι, ώστε το ΟΧΙ να με­τα­τρα­πεί σε ΝΑΙ, και θα χρη­σι­μο­ποι­η­θεί και τώρα, προ­κει­μέ­νου να πε­ρά­σει το ασφα­λι­στι­κό και τα προ­α­παι­τού­με­να της «αξιο­λό­γη­σης». Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο που είναι οι ευ­ρω­παϊ­κές συν­θή­κες, μαζί με το μνη­μο­νια­κό νο­μι­κό οπλο­στά­σιο, που βρί­σκου­με συ­νε­χώς μπρο­στά μας ως φραγ­μό σε κάθε διεκ­δί­κη­ση, η βάση της καλ­λιέρ­γειας του δόγ­μα­τος ΤΙΝΑ και μά­λι­στα πλέον από τα «αρι­στε­ρά».

Πι­στεύ­ου­με πως η ΛΑΕ πρέ­πει να ηγη­θεί, ξε­κά­θα­ρα και με σα­φή­νεια, ενός με­γά­λου με­τώ­που ενά­ντια στο ευρώ και την Ε.Ε., για μια άλλη πο­ρεία στην οι­κο­νο­μία και την κοι­νω­νία. Η κοι­νω­νία είναι έτοι­μη να υπο­δε­χτεί μια τέ­τοια πρό­τα­ση και ήδη η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ρευ­μά­των της αρι­στε­ράς να την υπο­στη­ρί­ξει με σθέ­νος.

Στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή, χρεια­ζό­μα­στε ένα πρό­γραμ­μα εξό­δου, με εμ­βά­θυν­ση του με­τα­βα­τι­κού μας προ­γράμ­μα­τος, για την προ­ε­τοι­μα­σία της κοι­νω­νί­ας, που θα πρέ­πει να βγει μπρο­στά σε αυτή τη δια­δι­κα­σία ρήξης και σύ­γκρου­σης.

 

Τέλος, κρί­σι­μο για την πο­ρεία της ΛΑΕ είναι ένα ακόμη θέμα, το οποίο κατ’ επα­νά­λη­ψη θέ­τουν άν­θρω­ποι που διά­κει­νται θε­τι­κά προς αυτήν. Συ­γκε­κρι­μέ­να, το θέμα αυτό αφορά στην ανά­γκη να απο­κα­λυ­φθούν πλη­ρο­φο­ρί­ες σχε­τι­κά με το κυ­βερ­νη­τι­κό εξά­μη­νο, οι οποί­ες αφε­νός θα επι­τρέ­ψουν στη δη­μιουρ­γία μιας σω­στής ει­κό­νας για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σή­με­ρα (κυ­ρί­ως σε κόσμο που έχει ακόμη αυ­τα­πά­τες για τις «καλές του προ­θέ­σεις»), και αφε­τέ­ρου θα δώ­σουν τις απα­ραί­τη­τες εγ­γυ­ή­σεις σε ό,τι έχει να κάνει με την ορι­στι­κή μας ρήξη με το πα­ρελ­θόν.

Αν και είναι αρ­κε­τοί αυτοί που πι­στεύ­ουν ότι αυτή η συ­ζή­τη­ση δεν πρέ­πει να γί­νε­ται δη­μό­σια, γιατί απο­δυ­να­μώ­νει τη ΛΑΕ, θέ­λου­με να επι­ση­μά­νου­με ότι οι εντυ­πώ­σεις που αντλού­με εμείς κα­θη­με­ρι­νά από τους χώ­ρους στους οποί­ους κι­νού­μα­στε είναι ακρι­βώς οι αντί­θε­τες. Αυτό που πραγ­μα­τι­κά μας απο­δυ­να­μώ­νει είναι το μη κα­θα­ρό πο­λι­τι­κό στίγ­μα, η έλ­λει­ψη ξε­κά­θα­ρης στά­σης για το τι θέ­λου­με και το πώς βλέ­που­με τη ΛΑΕ. Συ­νο­πτι­κά, λοι­πόν, αν μπο­ρού­σα­με να πούμε με μια φράση όλα τα πα­ρα­πά­νω θα ήταν η εξής: Έχου­με δι­δα­χθεί από τα λάθη μας και δεν εί­μα­στε δια­τε­θει­μέ­νοι να τα επα­να­λά­βου­με.

 

Υπο­γρα­φές (*)

 

Δη­μή­τρης

Αλε­ξί­ου

Π.Ε. Αγ. Πα­ρα­σκευ­ής

Ελένη

Αν­δριο­πού­λου

Π.Ε. Β. Κέρ­κυ­ρας

Κώ­στας

Αντω­νιά­δης

Π.Ε. Β' Θεσ­σα­λο­νί­κης

Γιάν­νης

Αυ­γέ­ρος

Π.Ε. Καλ­λι­θέ­ας

Αθηνά

Βλα­χο­γε­ώρ­γου

Π.Ε. Εύ­βοιας

Γε­ωρ­γία

Γκαρ­δα­λί­νου

Π.Ε. Καρ­δί­τσας

Μαρία

Δη­μη­τριά­δη

Π.Ε. Κο­ριν­θί­ας

Βιρ­γι­νία

Κα­λα­μπού­κη

Π.Ε. Άρτας

Μά­ριος

Κα­λο­με­νό­που­λος

Π.Ε. Νέας Σμύρ­νης

Αγ­γε­λι­κή

Κα­ρά­πα

Π.Ε. Εύ­βοιας

Ευ­τυ­χία

Κο­λέ­κα

Π.Ε. Χαλ­κί­δας

Πα­να­γιώ­της

Κο­λο­βός

Π.Ε. δι­κη­γό­ρων

Δη­μή­τρης

Κόρ­κας

Π.Ε. Κο­ριν­θί­ας

Στα­μά­της

Κυ­ρια­κά­κης

Π.Ε. Κο­ρω­πί­ου

Πα­ντε­λής

Μέ­λιος

Π.Ε. Αγρι­νί­ου

Σπύ­ρος

Μη­τσέ­λος

Π.Ε. Θε­σπρω­τί­ας

Αγ­γε­λι­κή

Μου­ζα­κί­τη

Π.Ε. Κέρ­κυ­ρας

Ανα­στα­σία

Μπά­λα­ρη

Π.Ε. Πά­τρας

Πα­ντε­λής

Πε­τα­λάς

Π.Ε. Και­σα­ρια­νής

Σπύ­ρος

Σκα­μνέ­λος

Π.Ε. Άρτας

Ιωσήφ

Σπάρ­τα­λης

Π.Ε. Ρόδου

Γιώρ­γος

Στά­θης

Π.Ε. Κο­ρω­πί­ου

Σπύ­ρος

Στο­γιάν­νης

Π.Ε. Ρόδου

Τάσος

Συρ­γιαν­νί­δης

Π.Ε. Καλ­λι­θέ­ας

Ανα­στα­σία

Τέ­κνου

Π.Ε. Πο­λι­τι­σμού

Νι­κό­λα­ος

Τζα­χρή­στας

Π.Ε. Χαλ­κί­δας

Έφη

Τριά­ντη

Π.Ε. Πε­τρα­λώ­νων

Γιάν­νης

Φλω­ρά­κης

Π.Ε. Πα­λή­νης

Στέλα

Χρι­στο­φο­ρί­δου

Π.Ε. Κα­βά­λας

 

 

(*) Η συ­γκέ­ντρω­ση υπο­γρα­φών συ­νε­χί­ζε­ται στο  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.  και η λίστα με τους υπο­γρά­φο­ντες θα ανα­νε­ώ­νε­ται σε τακτά χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα.