Για την ίδρυση του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος στη Γαλλία

Στο διάστημα 5-8 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία το ιδρυτικό συνέδριο του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (ΝΑΚ), το οποίο αριθμεί περί τα 9.500 μέλη και αποτελεί μετεξέλιξη της τροτσκιστικής LCR, η οποία αυτοδιαλύθηκε. Το γεγονός του συνεδρίου έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον και συζητήσεις στην ελληνική και ευρωπαϊκή αριστερά και ανάλογες πολιτικές ζυμώσεις στη Γαλλία, από τη στιγμή που η LCR κατέγραψε ένα υψηλό ποσοστό στις εκλογές του 2007, υπό την ηγεσία του δημοφιλούς Ολιβιέ Μπεζανσενό. Όσον αφορά στις προγραμματικές αρχές του νέου σχηματισμού, ο οποίος έτυχε του χαιρετισμού –στον ένα ή τον άλλο βαθμό- των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΝΑΡ και του ΕΝΑΝΤΙΑ, αυτές χαρακτηρίζονται αρχικά από έναν «αντικαπιταλισμό», χωρίς σαφείς αναφορές στην ανάγκη της επανάστασης και της εργατικής εξουσίας, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Ενδεικτικά τα λόγια του Μπεζανσενό: «Θέλουμε να δοκιμάσουμε τις ιδέες μας υπό το φως των σημερινών εμπειριών, και ιδίως της Λατινικής Αμερικής, της Βενεζουέλας, Κούβας, Βολιβίας και των Ζαπατίστας στο Μεξικό. Προτείνουμε μία νέα ουτοπία επειδή η Αριστερά πρέπει να μας κάνει να ονειρευόμαστε» (Συνέντευξη στην Liberation, αναδημοσίευση εφ. «Εποχή», 8-2-09). Η στάση απέναντι στην Ε.Ε. δεν προτάσσει την επαναστατική διάλυσή της και τη συνένωση των σοβιετικών δημοκρατιών που θα προκύψουν, όπως και δεν απορρίπτεται, προοπτικά η διαχείριση και από κυβερνητικές θέσεις: «Αν σήμερα αρνούμαστε να κυβερνήσουμε με το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι γιατί δεν θέλουμε να είμαστε συνένοχοι μιας πολιτικής απαρνήσεων. Αλλά δεν πρόκειται για μια αντιπολίτευση αρχής. Σε μία άλλη κατάσταση στη βάση μιας γενικευμένης κινητοποίησης του λαού και ενός προγράμματος ρήξης με τον καπιταλισμό, είμαστε έτοιμοι να πάρουμε μέρος στην εξουσία». (Συνέντευξη του Μπεζανσενό στην Ε. Τσερεζόλε, εφ. «Αυγή», 15-2-09). Πραγματική ρήξη με τον καπιταλισμό χωρίς την επαναστατική ανατροπή του φυσικά δεν υφίσταται. Υπενθυμίζεται ότι η LCR υποστήριξε την Σεγκολέν Ρουαγιάλ στον 2^ο γύρο των εκλογών του 2007, απέναντι στον Σαρκοζί. Η ίδια η Ρουαγιάλ, αφού επισκέφτηκε και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ πρόσφατα στην Βραζιλία, προσβλέπει σε μια στενότερη προσέγγιση με την υπόλοιπη γαλλική αριστερά, και το ΝΑΚ, στο πλαίσιο της «σύνδεσης των κοινωνικών κινημάτων με την πολιτική αριστερά». Τα παραπάνω συμπυκνώνονται στο σύνθημα του ΝΑΚ «για τον σοσιαλισμό του 21^ου αιώνα». Περαιτέρω, αποφασίστηκε η αυτόνομη κάθοδος στις ευρωεκλογές, αν και οι πιέσεις είναι ισχυρές για κοινές εκλογικές καθόδους και με τα άλλα αριστερά κόμματα.

Σχετικά τώρα με την μεθοδολογία συγκρότησης του κόμματος, αυτή προσομοιάζει στον εγχώριο ΣΥΡΙΖΑ, εγκολπώνοντας αριστερούς σοσιαλδημοκράτες, ρεφορμιστές, οικολόγους, αντιεξουσιαστές και κομμουνιστές, αφήνοντας ανοιχτή την ερμηνεία του περιεχομένου του «αντικαπιταλιστικού» προγράμματος. Αυτό συνοδεύεται και με μία πλειοδοσία στην έννοια της ενότητας.

Η επαναστατική ρητορική του ΝΑΚ έχει σχέση και με την πολιτική του καταγωγή. Το ότι δεν προέρχεται από τη σοσιαλδημοκρατία, όπως το νέο γαλλικό Αριστερό Κόμμα του Μελανσόν ή το γερμανικό die Linke, αλλά από την άκρα αριστερά αποτυπώνεται στη φρασεολογία που χρησιμοποιεί.

Το ενδιαφέρον που προκαλεί το νέο κόμμα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αναζήτηση της εργατικής τάξης για διέξοδο από τη σημερινή κρίση. Η κατάσταση των υπόλοιπων σχηματισμών της Αριστεράς, καθιστά το ΝΑΚ πόλο έλξης της δυσαρέσκειας. Ωστόσο, η συγκρότηση του ΝΑΚ, με τη διάλυση μιας παραδοσιακής κομμουνιστικής οργάνωσης (LCR) και τη διάχυσή της σε ένα θολό και προγραμματικά ασαφές μόρφωμα, είναι βήμα προς τα πίσω. Η υπερπροβολή του ΝΑΚ από τα αστικά ΜΜΕ είναι ίσως ένα δείγμα ότι η αστική τάξη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την προγραμματικά «ξεδοντιασμένη» Αριστερά που πρεσβεύει το ΝΑΚ.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το νέο αυτό μόρφωμα, με τις οργανωτικές και πολιτικές αρχές που το διαμορφώνουν (ιδιότυπο «κόμμα-μέτωπο», θολός αντικαπιταλισμός) απέστειλε ενθουσιώδη χαιρετισμό στη συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ, στις 31 Γενάρη.