Ταξική ενότητα ενάντια στην αστική τάξη και τα στηρίγματά της

Ταξική ενότητα ενάντια στην αστική τάξη και τα στηρίγματά της


Οι κεφαλαιοκράτες αναπτύσσουν χωρίς ταλαντεύσεις την πολιτική που αποτελεί μονόδρομο για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Η επίθεση στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα κλιμακώνεται, τσακίζοντας τις αυταπάτες που έντεχνα καλλιεργήθηκαν ότι η περίοδος που διανύουμε θα είναι μια σύντομη παρένθεση.

Η αστική τάξη για να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία για να μπορεί να κρατάει το συνδικαλιστικό κίνημα εντός πλαισίων, αδύναμο και ξεδοντιασμένο. Στήνει πολιτικούς σχηματισμούς που  στηρίζουν την πολιτική της. Αναζητά τρόπους αναζωογόνησης του κομματικού συστήματος και νέα κυβερνητικά σχήματα ικανά να αντέξουν την πίεση και να ενσωματώσουν τις αντιδράσεις. Ενισχύει τους ιδεολογικούς της μηχανισμούς για να πείσει για την αναγκαιότητα της πολιτικής της και να αποπροσανατολίσει τις καταπιεζόμενες τάξεις.

Στόχος των αστών, είναι να καταστρέψουν οποιαδήποτε προσπάθεια για μια ανεξάρτητη πολιτική της εργατικής τάξης, να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια και τη διαμαρτυρία στα πλαίσια της εθνικής ενότητας.

Σε περιόδους κρίσης, όπως η σημερινή, αλλάζουν όλα τα δεδομένα. Η αστική τάξη είναι αναγκασμένη να αναδιατάξει το σύνολο των μηχανισμών της για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της και να ανταπεξέλθει στον οξυμένο – λόγω της κρίσης – ανταγωνισμό. Δυνάμεις που σήμερα δείχνουν να στέκονται ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, μπορεί αύριο να αξιοποιηθούν στην αναστύλωση του αστικού πολιτικού σκηνικού και να αποτελέσουν δεξαμενή ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.

Αυτό ισχύει τόσο για δυνάμεις της Αριστεράς που μιλάνε με μισόλογα, αναζητώντας ανέφικτους συμβιβασμούς και ενδιάμεσες λύσεις που θα εξυπηρετούν όλες τις τάξεις, όσο και για δυνάμεις που διαφοροποιούνται από τα κατεστημένα κόμματα. Από αυτήν την άποψη, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο φαινόμενο της  διαμόρφωσης ενός ρεύματος αντιλήψεων που συνδυάζει την αντίθεση στο μνημόνιο με ξενοφοβικές θέσεις, εθνικιστικές αντιλήψεις και συνωμοσιολογικές θεωρίες. Αυτό που αποτυπώθηκε στις σχετικές δημοσκοπήσεις, με ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων να υποστηρίζει ότι οι «λαθρομετανάστες» πρέπει να φύγουν, αποτυπώνει μια πραγματικότητα την οποία την συναντάμε καθημερινά. Το ρεύμα αυτό δεν μπορεί να εκφραστεί – προς το παρόν – από καθαρόαιμα ακροδεξιά κόμματα, αλλά ούτε καλύπτεται πλήρως από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς. Κινήσεις όπως η «Σπίθα» του Θεοδωράκη, μπορούν πολύ πιο εύκολα να καλύψουν το ρεύμα αυτό, να το καναλιζάρουν και να το αξιοποιήσουν στη διαμόρφωση μιας νέας εθνικής ενότητας σε αντιμνημονιακή βάση, χωρίς αμφισβήτηση της υπάρχουσας κατάστασης αστικής κυριαρχίας.

Απέναντί στα σχέδια της αστικής τάξης μπορεί να σταθεί μόνο η προλεταριακή αντίληψη. Οι ελιγμοί των αστικών επιτελείων μπορούν να απαντηθούν μόνο από τη διαμόρφωση μιας νέας ταξικής ενότητας που θα χαλάσει όλα τα σχέδια για ενσωμάτωση του κινήματος της εργατικής τάξης. Ταξική ενότητα που θα δώσει τη μάχη ενάντια στο σύνολο των εκφράσεων της αστικής τάξης, ενάντια σε όλα τα στηρίγματά της.

Η ταξική ενότητα πρέπει να εκφραστεί σε όλα τα επίπεδα. Σε ιδεολογικό επίπεδο με ανελέητο πόλεμο σε ανορθολογικές αντιλήψεις, ρατσιστικά στερεότυπα, ιδεαλιστικές ερμηνείες της πραγματικότητας. Σε πολιτικό – προγραμματικό επίπεδο με ξεσκέπασμα των διανοούμενων του μικροαστισμού που αναζητούν λύσεις για την αστική τάξη και θέλουν να επιβάλουν την αναζήτησή τους σαν επαναστατική γραμμή. Στο επίπεδο της πολιτικής πρότασης με άπλωμα της πρότασης για εργατική κυβέρνηση και πίεση στις δυνάμεις της Αριστεράς που δραπετεύουν από την ανάγκη χάραξης τακτικής με σχέδια επί χάρτου και φυγή στο μέλλον. Στο επίπεδο της δράσης στο μαζικό κίνημα με επιμονή στην τακτική του ενιαίου μετώπου, μέτωπο στην αστική επιρροή στο συνδικαλιστικό κίνημα και σταθερή αντίθεση στις διασπαστικές πρακτικές.


Β.Θ.