Kάτω τα χέρια από την περιουσία των εργαζομένων

Η κυβέρνηση της φτώχειας, της ανεργίας και της λεηλασίας της περιουσίας των εργαζομένων προχωράει στο κλείσιμο του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Το κλείσιμό της σηματοδοτεί το τέλος κάθε ίχνους πρόνοιας και στοχεύει στην απόδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο όλων των κοινωνικών λειτουργιών της, στη λεηλασία των αποθεματικών της, στο συντριπτικό οικονομικό χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος του οποίου η λειτουργία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ το κράτος.

Ο ΟΕΕ διαθέτει τεράστια περιουσία η οποία αποτελείται από 120 ιδιόκτητους παιδικούς σταθμούς, οικόπεδα, κτήρια κλπ. Το ΙΚΑ οφείλει στην Εργατική Εστία περίπου700 εκ Ευρώ έως 1 δις. Το σύνολο των Εργατικών Κέντρων στην Ελληνική επικράτεια, αποτελεί ιδιοκτησία της Εργατικής Εστίας, υπόθεση της οποίας είναι η συντήρηση και η λειτουργία τους, καθώς και η μισθοδοσία του υπαλληλικού τους προσωπικού. Αυτή ήταν άλλωστε και η βασική αποστολή της Εργατικής Εστίας: Η παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα, η οποία προκύπτει απ τις ιδρυτικές της αρχές. Τα άλλα προγράμματα της Εργατικής Εστίας, όπως το πρόγραμμα του Κοινωνικού Τουρισμού, η ίδρυση και η λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών κλπ, προέκυψαν κατά τη διάρκεια του βίου της ως τροποποίηση του ρόλου της και ως κατάκτηση του κινήματος. Τις διάφορες κοινωνικές λειτουργίες, η Εργατική Εστία, αξιοποιούσε ως βιτρίνα για την κάλυψη της βασικής της λειτουργίας και της αποστολής της που ήταν και εξακολουθεί να είναι μέχρι την οριστική κατάργησή της, η παρέμβαση στα εσωτερικά του κινήματος, η οικονομική του εξάρτηση, η εξαγορά συνειδήσεων, η καθυπόταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

H στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, αλλά και η στάση του ΠΑΜΕ, είναι παρεμφερής στο ζήτημα του ΟΕΕ, φανερώνοντας τη σύμπτωση των απόψεων του «ταξικού» και του «εργοδοτικού» συνδικαλισμού, στο ζήτημα της αντιμετώπισης της Εργατικής Εστίας. Και οι δύο δυνάμεις εξωραΐζουν την Εργατική Εστία, επιζητούν, εκλιπαρούν θα έλεγε κάποιος, τη συνέχιση της εξάρτησης απ' τα λεφτά της Εργατικής Εστίας, τη συνέχιση δηλαδή της παρέμβασης του κράτους στο εσωτερικό του κινήματος.

Πλανώνται πλάνην οικτράν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του υποταγμένου και του αγωνιστικού ρεφορμισμού αν περιμένουν απ το αστικό κράτος να τους λυπηθεί. Τώρα που το κράτος κατόρθωσε όλα τα συνδικάτα να είναι καλής διαγωγής, «…οι σκοποί και η δράσις των δεν αντίκειται στους ισχύοντες νόμους…» και να εξαρτάται κατά 75%, η λειτουργία των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων απ τα οικονομικά της Εργατικής Εστίας, θα δώσει τη χαριστική βολή και θα συντρίψει τη λειτουργία τους!

Ποιά πρέπει να είναι η στάση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ως προς το κλείσιμο της Εργατικής Εστίας;

Σχετικά με την Εργατική Εστία νομίζουμε ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να υιοθετήσει και να διεκδικήσει τους παρακάτω στόχους και τα αιτήματα:

1) Να κλείσει η αμαρτωλή Εργατική Εστία και να αποδοθούν άμεσα και αναλογικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα όλα τα αποθεματικά της, καθώς και αυτά που χρωστάει το ΙΚΑ, τα οποία προέρχονται απ τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών. Να περάσουν αυτοδίκαια στην ιδιοκτησία της ΓΣΕΕ όλα τα Εργατικά Κέντρα τα οποία πρέπει να στεγάζουν όλα τα σωματεία.

2) Τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία της Εργατικής Εστίας να περάσουν στο ΙΚΑ, το οποίο εισπράττει τις εργατικές εισφορές υπέρ της Εργατικής Εστίας και τις κατέβαλε, όσο τις κατέβαλε, σ αυτή. Να περάσουν στο ΙΚΑ και να λειτουργήσουν πάραυτα οι παιδικοί σταθμοί καθώς και οι άλλες δραστηριότητες της Εργατικής Εστίας, όπως κοινωνικός τουρισμός κλπ, με άλλη πιο ουσιαστική μορφή, δηλαδή με την ίδρυση θεραπευτικών κέντρων, τουριστικών θέρετρων κλπ. Η λειτουργία του ΙΚΑ να γίνεται κάτω απ τον εργατικό έλεγχο.

3) Οι εργαζόμενοι της Εργατικής Εστίας να περάσουν στο ΙΚΑ, και στον ΟΑΕΕ, ο οποίος επίσης καταβάλει εισφορές υπέρ αυτής, για να εξακολουθούν να παρέχουν τις υπηρεσίες που παρείχαν.

4) Να καταργηθεί άμεσα η εργατική εισφορά υπέρ της Εργατικής Εστίας και να προστεθεί στο μισθό και στο μεροκάματο που καταβάλλεται στο χέρι.

Από τη στιγμή που δεν γίνουν τα παραπάνω και η περιουσία του οργανισμού δεν δοθεί στους εργαζόμενους, θα πρόκειται για ξεκάθαρη υφαρπαγή της από το κράτος και αυτοί που θα αποδεχθούν το προϊόν της ληστείας, θα είναι κλεπταποδόχοι. Τα συνδικάτα συνολικά εκτός απ' την ανάδειξη αυτού του ζητήματος, αλλά και οι εργαζόμενοι ατομικά, εκτός απ τη μαζική πάλη, πρέπει να προσφύγουν σε κάθε ένδικο μέσο και να διεκδικήσουν την περιουσία τους. Η συρρίκνωση ή η λειτουργία με άλλο σχήμα του ΟΕΕ δεν αλλάζει σε τίποτα όλα τα παραπάνω. Επιπλέον, εδώ και ένα χρόνο περίπου, μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές, με προοπτική να καταργηθούν.

Για μια ακόμα φορά αποκαλύπτεται γυμνή η αλήθεια: ο τεράστιος πλούτος που παράγει η εργατική τάξη, ακόμα και η περιουσία που δημιουργήθηκε απ' την παρακράτηση εισφορών απ' το μισθό της, είναι δικά της πλούτη αλλά δεν της ανήκουν. Για να της ανήκουν πρέπει να ανατρέψει την άρχουσα αστική τάξη, τους εθνικούς εργολάβους, τις τράπεζες, τις εταιρίες, που νέμονται τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη, να ανατρέψει την εξουσία της η οποία διασπαθίζει τον δημόσιο πλούτο, την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, την περιουσία του ΟΕΕ, λεηλατεί προς όφελος της κυρίαρχης αστικής τάξης, των τοκογλύφων και των τραπεζών, την περιουσία που δημιούργησε η εργατική τάξη με τον ιδρώτα και το αίμα της.

Η εργατική τάξη, η οποία αποτελεί πλέον την μεγάλη πλειοψηφία του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, μαζί με τη φτωχή αγροτιά, πρέπει να αναλάβει, να πάρει την εξουσία, για να της ανήκει ο πλούτος που παράγει. Η Εργατική Εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει σύγχρονους παιδικούς σταθμούς χωρίς τροφεία, φτηνές διακοπές και πολλές άλλες δραστηριότητες ψυχαγωγικού χαρακτήρα για την εργατική τάξη και όλο το λαό. Οι εγκαταστάσεις αυτές θα λειτουργούν με εργατικό έλεγχο και οι κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι που θα απασχολούνται εκεί θα εκλέγονται και ανά πάσα στιγμή, αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, θα ανακαλούνται απ τους ίδιους τους εργαζόμενους. Επίσης, η εργατική εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει τα ήδη κατασκευασμένα ξενοδοχεία και θέρετρα για τις διακοπές των εργαζομένων. Η υπόθεση αυτή είναι υπόθεση του σήμερα. Η καπιταλιστική κρίση οξύνει στο έπακρο όλες τις αντιθέσεις. Οι καπιταλιστές με τις κυβερνήσεις τους, για να ξεπεράσουν την κρίση πρέπει να περάσουν σαν οδοστρωτήρας πάνω απ τα δικαιώματα και τις καταχτήσεις μας, να καταστρέψουν εργατική δύναμη, να λεηλατήσουν την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων και των διάφορων οργανισμών, να στραπατσάρουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Το ζήτημα της ανατροπής του καπιταλισμού αποτελεί πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναφορά στην εργατική τάξη, πρέπει μαζί με το συνολικό μεταβατικό πρόγραμμα που αφορά στη διαγραφή του χρέους, την απαγκίστρωση από το ευρώ και την ΕΕ κλπ, να βάλουν στην ατζέντα τους και το ζήτημα των παιδικών σταθμών και των διακοπών των εργαζομένων και να κινηθούν μέσα από ένα ενιαίο μέτωπο, στην κατεύθυνση υλοποίησης αυτού του προγράμματος από θέση εξουσίας, ως εργατική κυβέρνηση.

Κομμουνιστική Οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ