Από τα ξημερώματα της Τετάρτης το Πολυτεχνείο στην Πατησίων τελεί υπό κατάληψη από ανώνυμη ομάδα που υποστηρίζει ότι ανήκει στον αναρχικό χώρο. Στο μανιφέστο της επιστρατεύει μια σειρά ασύνδετα επιχειρήματα για να στολίσει πολιτικά την εν λόγω κίνηση. Το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής είναι ένα Πολυτεχνείο με αλυσίδες και λουκέτα, τραπεζοκαθίσματα πίσω από τις εισόδους και εσωτερικές περιπολίες  κουκουλοφόρων. Η ολιγομελής ομάδα που έχει οργανώσει την κατάληψη, στην δεύτερη ανακοίνωσή της εξέφρασε την ικανοποίησή της για την αδυναμία των φοιτητικών συλλόγων, των σωματείων, των αντιστασιακών οργανώσεων και των πολιτικών οργανώσεων και των κομμάτων να μην μπορούν ελεύθερα να πραγματοποιήσουν την επίσκεψη στον χώρο, την κατάθεση στεφάνων και την διεξαγωγή πολιτικών εκδηλώσεων. Μπράβο λοιπόν! Μια ομάδα 40 ατόμων κρατά φραγμένο και απροσπέλαστο τον τόπο της Εξέγερσης του Νοέμβρη και όλοι οι απέξω διαγκωνίζονται στην πρακτορολογία και τον ντετεκτιβισμό για τα κίνητρα και το «πραγματικό» πρόσωπο των καταληψιών....

Όταν η Αριστερά και ο χώρος της αναρχίας βρέθηκε το πρωί της Τετάρτης μπροστά στην κατάληψη του Πολυτεχνείου αναρωτήθηκε... Και τώρα τι; Ας μιλήσουμε για το τι έκανε η Αριστερά που είναι ο δικός μας χώρος. Σχεδόν άπαντες καταδίκασαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου και από κει και πέρα ψάχνουν ποιος ωφελείται από αυτήν δείχνοντας είτε την κυβέρνηση είτε την ΕΛ.ΑΣ. Μια σειρά οργανώσεων της Αριστεράς, όλος ο γαλαξίας του εξωκοινοβουλίου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, ΚΚΕ μ-λ κλπ), θέλησαν να πάρουν «πρακτικά» μέτρα για να εξασφαλίσουν τον ελεύθερο εορτασμό της επετείου καλώντας σε συγκέντρωση στις 16.00 στην Πατησίων, έξω από το Πολυτεχνείο. Αποτέλεσμα; Μια συγκέντρωση χωρίς κανένα πρακτικό στόχο που κατέληξε σε μια άνευρη εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 17 υπογραφές οργανώσεων και μετωπικών σχημάτων για μια κίνηση που όχι μόνο δεν άσκησε καμιά πίεση προς την ομάδα που έχει καταλάβει τον χώρο, αλλά κατέληξε σε μία συγκέντρωση που σχεδόν δεν είχε οπτική επαφή με την αιτία που την προκάλεσε.

Κλείνοντας την πρώτη ημέρα του τριήμερου εορτασμού, δεν έχουμε παρά να διαπιστώσουμε την  παντελή ανικανότητά της Αριστεράς να κινητοποιήσει τα μέλη της, τους φοιτητικούς συλλόγους και τα εργατικά σωματεία για την οργάνωση ενός τριημέρου τιμής στους νεκρούς μας και στην ηρωϊκή εξέγερσή τους ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα και την ελληνική αστική τάξη. Δεκάδες πολιτικές οργανώσεις, αναρχικές συλλογικότητες, σωματεία, σύλλογοι κλπ ηττούνται κατά κράτος από μια χούφτα ανθρώπουν που έχει τόση σχέση με λαϊκό κίνημα όση το λάδι με το νερό.

Τι πρέπει να γίνει; Η Αριστερά με δημοκρατικό τρόπο και χωρίς καμιά διάθεση παραχώρησης απέναντι στον οποιονδήποτε, διεκδικεί για τον εαυτό της το σκήπτρο του αγώνα, της εξέγερσης, της επανάστασης και της Ιστορίας και πρέπει να βάλει πλάτη για την ελεύθερη, την ανεμπόδιστη, διεξαγωγή εκδηλώσεων, προβολών, εκθέσεων μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Όχι στο δρόμο, ούτε στις γωνίες, ούτε στα πολιτικά γραφεία και τα στέκια. Κάθε οργάνωση, συλλογικότητα, σωματείο κλπ, όπως κάθε χρόνο, με το δικό του στίγμα να συζητήσει, να θυμηθεί, να τιμήσει και διατρανώσει ξανά ότι η Εξέγερση του 1973 περιμένει ακόμα την δικαίωσή της, από τη δική μας γενιά.

Όποιος διεκδικεί για τον εαυτό του την ταμπέλα του συνεπή επαναστάτη και προσπαθεί να επιβάλει με τη βία και χωρίς υποχωρήσεις τους δικούς του όρους σε όλες τις υπόλοιπες αριστερές, κομμουνιστικές και αναρχικές συλλογικότητες, στους φοιτητικούς συλλόγους, στα εργατικά σωματεία, στα σχολεία που επισκέπονται το χώρο και σε κάθε άνθρωπο που στη συνείδησή του οι αγωνιστές που δολοφονήθηκαν στις πύλες του Πολυτεχνείου είναι και δικοί του νεκροί, να αναλάβει την ευθύνη και τις συνέπειες των πράξεων του. Αν η Αριστερά, αλλά και η αναρχία, επιλέξουν να απέχουν για να μην στιγματιστεί ο χώρος και η Εξέγερση ή για να μην δώσουν δικαιώματα στους αντιδραστικούς, στην ΕΛ.ΑΣ. και την κυβέρνηση, τότε να διακηρύξουν δημόσια ότι η επανάσταση που οραματίζονται και ο νέος κόσμος που θέλουν να φτιάξουν πάνω στα ερείπια του καπιταλισμού παρεμποδίζεται από μια ομάδα που επικαλείται, όπως και οι ίδιοι, την εξέγερση και την επανάσταση. Οι αυτόκλητοι «εξεγερμένοι» σωτήρες πήραν την ευθύνη για τις ενέργειές τους. Οι δυνάμεις της Αριστεράς και οι αναρχικοί πρέπει να αναλάβουν τις δικές τους. Μέχρι στιγμής παραδίδουν το χώρο του Πολυτεχνείου χωρίς την παραμικρή μάχη.

Η ήττα της σημερινής ημέρας είναι δείκτης της κατάστασης στο κίνημα, της αποστράτευσης και της έλλειψης πολιτικού προσανατολισμού. Ευχόμαστε όλες οι δυνάμεις του εργατικού-λαϊκού κινήματος να κατανοήσουν έστω και την τελευταία στιγμή ότι η βία των λίγων πάνω στους πολλούς είναι η αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας, είναι η αστική ιδεολογία, όποιος και αν είναι ο φορέας της, όπως και αν επιλέγει να αποκαλεί τον εαυτό τους. Οι Κομμουνιστές, οι Αριστεροί, οι Αναρχικοί αλλά ακόμα και οι μικροαστοί δημοκράτες είτε είναι συνειδητοί επαναστάτες είτε όχι, θέλησή τους είναι να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα, να ανατρέψουν την δικτατορία της μειοψηφίας πάνω στην πλειοψηφία.