4 Φλεβάρη: Όλοι στην απεργία

Οι κυβερνητικές προτάσεις για το ασφαλιστικό, κινούνται στο δρόμο που χάραξαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πριν ακόμα και από το μνημόνιο. Η κυβερνητική – συστημική προπαγάνδα διαλαλεί τα αδιέξοδα του ασφαλιστικού συστήματος και αποσιωπά το ποιοι και πως δημιούργησαν αυτά τα αδιέξοδα.

 

 

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!

Οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις «ξεχνάνε» την πολύχρονη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων. Τα αποθέματα που σχηματίστηκαν με τις εισφορές των εργαζομένων, εξανεμίστηκαν με την υποχρεωτική κατάθεσή τους για πολλά χρόνια στην Τράπεζα της Ελλάδος με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, από την χρηματοδότηση των προβληματικών επιχειρήσεων, από το τζογάρισμά τους στο χρηματιστήριο, από το «κούρεμα» του PSI. Οι εισφορές των προηγούμενων γενεών έχουν μετατατραπεί σε δάνεια, επιχειρήσεις, τράπεζες, καράβια, καταθέσεις στο εξωτερικό, ιδιοκτησίες σε ακίνητα, δηλαδή σε ιδιωτικό πλούτο για λίγους εκμεταλλευτές.

Το σύνθημα «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα» είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την κυρίαρχη τάξη και την ιδιοκτησία της. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις προτείνουν «λύσεις» μέσα στο υπάρχον πλαίσιο, χωρίς δηλαδή να αμφισβητούν τα προνόμια της κυρίαρχης τάξης: την συνταγματικά κατοχυρωμένη φορολογική ασυλία του εφοπλιστικού κεφαλαίου, τη συστηματική κρατική χρηματοδότηση προς τις τράπεζες, τις κρατικές επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις, τις φοροαπαλλαγές της εκκλησίας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μόνες δυνατές «λύσεις» είναι αυτές που ισοπεδώνουν το εργατικό εισόδημα και καταστρέφουν το μέλλον της εργατικής οικογένειας.

Λύση για την εργατική τάξη χωρίς ανατροπή αυτών των προνομίων δεν υπάρχει. Η πάλη για αξιοπρεπή ασφάλιση, αλλά και για μια ζωή με αξιοπρέπεια αναγκαστικά πρέπει να στοχεύει να στερήσει τα προνόμιά της αστικής τάξης, να απαλλοτριώσει τις επιχειρήσεις και τον πλούτο τους, να συγκρουστεί και να ανατρέψει την εξουσία τους. Κατάργηση του μνημονίου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας κι έξοδο από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Καμία «ενδιάμεση» λύση δεν μπορεί να υπάρξει, καμία φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ιδιαίτερα μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε., η οποία επιβάλει μια κατάσταση «μνημονίου διαρκείας» για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με την ολοκληρωτική παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του στις απαιτήσεις των δανειστών.Οι αυταπάτες για τη δυνατότητα μιας καλύτερης «συμφωνίας» αποδείχτηκαν καταστροφικές.

 

Να βγει μπροστά η εργατική τάξη και το κίνημά της

Η εργατική τάξη πρέπει να αντιμετωπίσει τη σημερινή κατάσταση από τη σκοπιά των δικών της ιδιαίτερων συμφερόντων. Με τα δικά της αιτήματα να εναντιωθεί στην κυβέρνηση και από ταξική σκοπιά να κρίνει και τις κινητοποιήσεις των μεσαίων στρωμάτων. Η κοινωνία αποτελείται από τάξεις με συγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα και όχι από διαταξικούς «κλάδους» που «αγωνίζονται για τα δίκια τους».

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και το επερχόμενο φορολογικό, επιταχύνουν την καταστροφή των μικροϊδιοκτητών. Η καταστροφή αυτή είναι προδιαγεγραμμένη και μη αναστρέψιμη. Τα μεσαία στρώματα συμπιέζονται και καταστρέφονται από τον ίδια τη λειτουργία του καπιταλισμού. Οι κρατικές παρεμβάσεις απλά επιβραδύνουν ή επιταχύνουν – όπως συμβαίνει τώρα – μια προδιαγεγραμμένη πορεία με δεδομένη κατάληξη. Όσοι υπόσχονται στους αγρότες τη διατήρηση της θέσης τους είτε λένε ωμά ψέματα είτε δεν καταλαβαίνουν τίποτα από τη λειτουργία της οικονομίας.

Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες οδηγούνται από τα ίδια τα πράγματα στην καταστροφή. Αυτό όμως, μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους. Είτε με τον τρόπο των καπιταλιστών, με τη βίαιη απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας τους και την οικονομική τους καταστροφή. Είτε με τον τρόπο της εργατικής τάξης: με τη βαθμιαία και σταδιακή απαλλοτρίωσή τους μέσω της συνεταιριστικοποίησης.

Συντεχνιακά αιτήματα που στοχεύουν στη διάσωση της μικρής ιδιοκτησίας, με φοροαπαλλαγές και κρατικές κι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, δεν προσφέρουν τίποτα στο σημερινό αγώνα.

Η εργατική τάξη πρέπει να πάρει τη σημαία της πάλης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, με τα δικά της αιτήματα και στόχους. Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας:

• Δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους-ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις-άμεσα μέτρα για τους άνεργους-προστασία της πρώτης κατοικίας
• Ακύρωση των μνημονίων και των μνημονιακών - αντεργατικών νόμων
• Στάση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές και διαγραφή του χρέους
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας με εργατικό έλεγχο
• Έξοδο από Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη
• Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών προς τις τράπεζες και την εφορία

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ